My Sleeping Karma: De eerlijkheid van handgemaakte muziek

Een samenzijn van gelukzaligheid is de letterlijke vertaling van Mela Ananda, het live album van de Duitse psychedelische postrockers My Sleeping Karma. Vlak voor het optreden in Doornroosje te Nijmegen hebben we afgesproken met Matte de bassist van de band. Een uur later is het uiteindelijk niet Matte maar drummer Steffen en gitarist Seppi die we mogen spreken.
Jullie hebben met Mela Ananda jullie eerste live album uitgebracht. Is er voor jullie een verschil tussen een live optreden met opname voor een live album en zonder opname voor een live album?
Steffen:’ Nee, er is niet zoveel verschil. We wisten dat er werd opgenomen maar we waren niet zenuwachtig of zo. We hebben de opnames gemaakt tijdens de Up In Smoke tour vorig jaar en soms hadden we niet genoeg tijd om ook de opname apparatuur te installeren. Dus hebben we verschillende opnames gemaakt in Parijs, Antwerpen en Duitsland. ’
Wat is jullie favoriete live album en waarom?
Steffen: ‘Life After Midnight van Iron Maiden.’
Ik hoor die naam steeds terugkomen in interviews. Jullie zijn stiekem metalheads.
Steffen: ‘We hebben veel naar metal geluisterd ja en Iron Maiden was voor ons de spil waar alles om draaide.’
Nooit een metaldingetje gedaan?
Seppi: ‘Nee, metal is niet ons ding. Steffen heeft wel in een trashmetal band gedrumd maar daar is het bij gebleven. Maar om terug te komen op je vraag over favoriete live albums, ik vind Under A Bloodred Sky van U2 mijn favoriete live album, omdat de gitarist daar foutjes maakt en de band heeft die foutjes op de plaat laten staan. Dat vind ik oprecht, het is niet weggemoffeld of zo.’
Steffen: ‘Ik vind dat muziek het mooist is als het niet perfect is. Handgemaakte muziek is daarom eerlijker dan techno of house waar alles zo perfect is geprogrammeerd. Als je instrumenten bespeelt hoor je dat iedere gitaaraanslag, snaredrum anders klinkt en dat vind ik mooi aan muziek.’
Voor mij is jullie muziek een escapisme. Een drug. Maar jullie maken deze drug. Jullie zijn Walter White en ik gebruik de blauwe crystal meth. Hoe werkt dat voor jullie als jullie muziek aan het schrijven zijn?
Seppi: ‘Wow dank je wel! Voor ons werkt het eigenlijk zo: voelt het goed, dan nemen we het op. Is dat niet het geval dan gebruiken we het niet. Dat is soms wel lastig hoor.’
Steffen: ‘Meestal komt Seppi met een gitaarriff en wij zeggen dan nee die is niet goed.’
Seppi: ‘Ik had de riff bedacht voor Psilocybe, en eerst vond iedereen het geen goede riff. Ik vond hem wel goed en uiteindelijk werd ie toch opgenomen. Soms moet je vechten voor je plek.’
Wat zijn jullie inspiratiebronnen als jullie muziek maken?
Seppi: ‘Er zijn zoveel liedjes en albums dat is onmogelijk om daar antwoord op te geven.’
Steffen: ‘Wij luisteren naar vele soorten muziek, we zijn heel open mindend. Maar een belangrijke inspiratiebron is Tool, die band heeft mij zwaar beïnvloed. Ook qua concept natuurlijk.’
Laten we het maar niet hebben over het nieuwe Tool album…
Steffen: ‘Ja dat moet wel een jaar of tien twaalf geweest zijn…’
Ben ik er toch over begonnen…afijn. Over concepten gesproken, als jullie mochten kiezen tussen hindoeïsme of boeddhisme, welke wordt het dan en waarom?
Steffen: ‘Moeilijke vraag maar ik ga toch voor Hindoeïsme. In het Boeddhisme heb je veel beperkingen en die heb je in het Hindoeïsme niet.’
Laatste vraag: Wanneer was de laatste keer dat karma jullie te pakken heeft gekregen?
Steffen: ’Dat weet ik niet, onze bassist kan die vraag wel beantwoorden.’
Bassist Matte staat plots achter me en zegt: ‘Toen ik vanochtend wakker werd en alles zeer deed.’