The Art Of Letting Go, het derde studio-album van Myles Kennedy zag begin oktober het levenslicht en op dit album liet de zanger al horen waarom deze muziek juist niet past tussen het reguliere materiaal van zijn band Alter Bridge en ook niet als de zanger met zijn muzikale vriend Slash op avontuur is. The Art Of Letting Go is een prachtplaat geworden en samen met zijn band “The Company” is Myles Kennedy op tour om zijn nieuwste kunsten te promoten, waarbij een halte in zijn geliefde Tilburg niet mocht ontbreken.
Indruk maken als support-act, het is niet voor iedereen weggelegd, maar de Welshe band Cardinal Black lukte het vol verve. Een half uur lang hing het publiek aan de lippen van zanger Tom Hollister, maar liet zich vooral helemaal gaan door het geweldige gitaargeluid van meestergitarist Chris Buck. Cardinal Black trakteerde de grote zaal van 013 op een flinke dosis soul en blues, liefhebbers van de classic rock van Myles Kennedy moesten dan ook even geduld hebben, maar gingen na een paar nummers alsnog voor de bijl. De enthousiaste frontman vond het dan ook een eer om voor Myles Kennedy te mogen openen en grapte nog dat ze hoe dan ook altijd nog herinnert zullen worden als “die band die voor Myles mochten openen” en dat ze het dan ook niet slechter konden treffen. De muziek van Cardinal Black stond muzikaal als een huis, de bandleden kregen de kans om stuk voor stuk zich te laten horen, waaronder mooie gitaarsolo’s, maar ook een mooi opstuwend stukje toetsenwerk. Zanger Tom was dan ook het spreekwoordelijke puntje op de i en vol overtuiging liet hij het publiek meezingen. Zijn soulvolle stem pakte de zaal met gemak in en eigenlijk hadden we graag meer van Cardinal Black gehoord. Volgens het tijdschema was er drie kwartier ingepland, maar na iets meer dan een half uur verliet de band helaas het podium…
Het podium werd vervolgens compleet leeggemaakt om alle spullen van Myles Kennedy and Company klaar te zetten, maar al snel bleek dat ze eigenlijk niet zo heel veel bij hadden. Een drumstel werd aan de zijkant van het podium (lees bijna in de coulissen) neergezet en helemaal aan de andere kant van het podium werden een paar microfoonstandaards geplaats. Op de achtergrond was er ruimte voor wat versterkers en geluidsapparatuur en dat was het. Alles zou praktisch in een regulier bandbusje passen en dat siert de act die op dit moment op tour is. Iets over negenen bewandelde Myles Kennedy samen met zijn bassist Tim Tournier en drummer Zia Uddin het podium en was het tijd om wederom te genieten in 013. Ditmaal was het aan de Alter Bridge-frontman om het publiek te boeien, maar daar draaide deze getalenteerde zanger zijn hand niet voor om. Hij opende de avond met de titeltrack van het album The Art Of Letting Go en daarmee was meteen de toon gezet. Een vrij stille zaal genoot van wat de zanger te vertellen had in zijn teksten en ging vervolgens ook een beetje los op de muzikale kunsten. Al eerder werd frontman Myles geprezen om zijn stembereik van vier octaven en ook nu in 013 wist hij hiermee zelfs het publiek helemaal achter in de zaal te raken.
De nummers op zijn nieuwe album hebben een behoorlijke persoonlijke boodschap en tussen de nummers door probeerde hij soms ook wat uitleg te geven, maar ook was er tijd voor de nodige zelfreflectie. Zo mag de zanger op 27 november 55 kaarsjes gaan uitblazen, maar van een echte “happy birthday” wou hij eigenlijk niets weten. Dat ouder worden bleek wel een ding, verjaardagen vond hij alleen maar leuk als je heel jong was. Daarentegen had het ouder worden geen invloed op zijn muzikale kwaliteiten en eveneens op zijn stem. Zo bleek dat hij tijdens het akoestische Love Can Only Heal toch even een bril nodig had om het helemaal goed te kunnen spelen en niet met zijn, zoals hij het zelf noemde blurry face het kon vertolken. Wederom was dan ook het ouder worden een thema. Ook maakte hij even duidelijk dat als hij even wat moeilijker keek het niet was om stoer te zijn of een speciale rockpose aan te nemen, nee was hij bang voor een fuck-up, dat hij een nummer verkeerd zou spelen. Met deze uitingen had hij dan ook de lachers op zijn hand.
013 kreeg dan ook een mooi inkijkje in het brein van Myles Kennedy en genoot vooral van de vele nieuwe songs die op de setlist prijkten. Zo bleek achteraf dat de helft van de setlist zelfs uit de nummers van het nieuwe album bestond. De andere helft van de set bestond dan weer uit tracks van zijn eerder verschenen studio-albums, waaronder een sterke uitvoering van Year Of The Tiger en het knallende In Stride. Een nummer van zijn band Alter Bridge kwam niet voorbij evenals van zijn andere project met gitarist Slash. Ook was een eventuele cover niet aan deze heren besteed en waarom zou je ook als je kan kiezen uit zoveel sterke songs. Het publiek genoot, mocht regelmatig ook een stukje meezingen en vooral tijdens het eerder genoemde Love Can Only Heal leverde dat een mooi moment op in Tilburg. Daarnaast waren de “Myles I Love You’s” niet meer op twee handen te tellen, maar dat was nog niet het meest bizarre wat Myles Kennedy te horen kreeg. Tijdens een eerdere show van zijn huidige tour riep een man “I Wanna Have Your Baby”, waarbij Myles Kennedy zich wel afvroeg hoe dat ging werken.
Het was dan ook een mooie muzikale avond in 013 met ook een vleugje humor. Myles Kennedy en zijn Company bewezen dan ook van alle markten thuis te zijn en het publiek voor anderhalf uur in zijn greep te kunnen houden. Nadat afsluiter Say What You Will had geklonken bedankte de band iedereen uitvoerig en verlieten de bezoekers met een tevreden glimlach de zaal om vervolgens misschien toch nog even in de rij bij de merch aan te sluiten…