Het is alweer een tijd geleden dat ik een album van Myrath onder ogen kreeg. En dat is toch wel gek, omdat Myrath mij met het album Desert Call uit 2010 stevig wist te grijpen. Ondertussen zijn we wat jaren en wat albums verder en ligt Karma voor mijn neus. Ik ben benieuwd wat Myrath me zal brengen na zoveel jaar.
Drie singles zijn reeds van een video voorzien, dus ik weet wel dat het goed zit met het geluid op Karma. Wat me opvalt is de toegankelijkheid van het geluid van Myrath. Heroes is daar een goed voorbeeld van. Het klinkt allemaal netjes gepolijst en gereed voor een groter publiek. Het is niet zo verwonderlijk dat de band deze compositie naar voren heeft geschoven als single. Into The Light is een volgend product dat aanspreekt. De compositie is netjes opgebouwd en heeft een sterk tussenstuk waarin de metalelementen beter tot zijn recht komen. Het is tevens een compositie waarin de Oosterse elementen van deze band uit Tunesië mooi gecombineerd zijn met de westerse rockcultuur.
Daar heeft Myrath ook een soort patent op. Op Desert Call kwam dit sterk tot zijn recht en ik moet zeggen dat het geluid op Karma toch meer gespitst lijkt te zijn op het westerse publiek. Toch ontkomt je gelukkig niet aan de crossover van Myrath. Is het in het uiterste aantrekkelijke en toegankelijke Words Are Falling nog wat meer op de achtergrond gestopt, in Temple Walls zijn de oosterse/Arabische invloeden prominenter aanwezig. Het tempo ligt wat laag en neemt je daardoor mee op een golvende woestijnreis waarin zanger Zaher Zorgati je meeneemt. De invloed van oprichter Malek Ben Arbia is daarbij sterk aanwezig in zijn gitaarspel.
Ten aanzien van ritmes is daarbij The Wheel Of Time opvallend. Het is mysterieus en bassist Anis Jouini laat zijn basgeluid geregeld even naar voren komen. In de refreinen krijg je een melodiewisseling voor je kiezen die goed past bij het meer alternatieve ritme in de coupletten.
Het klinkt allemaal zeker goed in de oren. Met de single Candles Cry doet Myrath daar nog een schepje bovenop. Het neigt naar AOR en over de hele linie kan het geluid van Myrath zeker geplaatst worden in het straatje van het Finse Leverage. De ritmesectie is hier uiterst strak en wederom laat Anis horen waarom de bas zo’n belangrijk instrument is. Wanneer het geheel en vooral de zang van Zaher een octaafje hoger wordt ingezet naar het einde weet je dat Myrath verdraaid goed weet hoe ze aanstekelijke rock weten te schrijven.
En wanneer je nog niet overtuigd bent, moet je zeker luisteren naar To The Stars waar het refrein je onbewust mee laat brullen. Of neem de onbetwiste meezinger Let It Go. Een compositie waar de geest van Leverage zeker aanwezig is. Precies op de goede momenten weet Myrath te vertragen of juist te versnellen.
Myrath weet op het album ook te verrassen met een iets ander karakter. Carry On blijft binnen het spectrum van wat we ondertussen gewend zijn, maar het contrast tussen de zang van Zaher en de meer bombastische muzikale ondersteuning is wat breder neergezet. Het geeft alles wat extra.
Een andere bijzondere compositie is het prachtige Child Of Prophecy. Het geheel start met piano, klassieke ondersteuning en het, hier wat breekbare, stemgeluid van Zaher. Langzaam zwelt alles aan, maar de vibe, de gevoelige snaar blijft strak staan en ook hier is de versmelting van west en oost tot in de puntjes neergezet.
Karma is mijn hernieuwde kennismaking met Myrath en evenals bij Desert Call ben ik ook bij Karma sterk onder de indruk van de muziek die het album mij biedt. Pär Sundström van Sabaton noemt Myrath één van de meest ondergewaardeerde bands binnen de rockscene en ik ben het daarin wel met hem eens want Karma is van voor tot achter een heerlijk stuk luisterplezier. Een band die ook live het nodige spektakel weet te brengen.