Het nieuwe album van Myrkur, multi-instrumentalist en componist, duurt veertig minuten. Veertig minuten waarin we een hele andere artiest horen dan op voorgaande twee albums. Helemaal anders? Nee, bij vlagen horen we de intense zang van de eerdere albums. Wat vooral opvalt is de toegankelijkheid van het album, de nummers zijn af en toe een kruising tussen This Mortal Coil, Bjork en een vleugje Myrkur. Erg onderhoudend en goed gedaan. De teksten gaan over licht en donker, heksen en heiligen. Muzikaal zitten er folk aspecten in, maar ook donkere metal. Het is een divers geheel, ook het instrumentarium is uitgebreider dan voorheen. Op dit album zijn als extra instrumenten een viool, een mandola, folk drums en een antieke Zweedse key-harp te horen.
Naast al deze veranderingen ten opzichte van de voorgaande albums, valt het ook op hoe mooi de stem van Myrkur eigenlijk is. Breekbaar en klein waar nodig, agressief en rauw in de hardere stukken. Een nummer als Crown is een mooi intiem nummer met een minimum aan muzikale omlijsting, waar de serene vocalen mooi uit de verf komen. Funeral is wat donkerder, en hier horen we de vocalen van Chelsea Wolfe. In Ulvinde horen we een Myrkur zoals we haar kennen van het oudere werk. Angstwekkende zangpartijen, afgewisseld met serene zang zorgt voor een donker en onheilspellend nummer.
Het album laat een hele andere Myrkur horen, er zit meer diepte in de muziek en er wordt voor een breder publiek gekozen. Voor degene die echt kennis wil maken is er een mogelijkheid om haar live te zien. Op 18 november speelt ze in Leeuwarden, in de Neushoorn. Op één avond zie je dan voor 22,50 euro de IJslandse band Sólstafir en de Deense Myrkur. Ga dat zien!