Kerkgezang door een hemels koor wordt ruw afgekapt en gaat naadloos over in een kakafonie van geweld.
Non stop beukende drums, begeleidt door een gitaar. Zo opent het debuutalbum van de eenvrouws black metal band Myrkur. Myrkur is afkomstig uit Denemarken, en de naam komt uit het IJslands, waar het duisternis betekent. Het album begint met Ravnens Banner, stukken acoustische zang, ruw onderbroken door drum- en gitaarpartijen. Een trend die zich over de volgende nummers Latvian Feguro en Nattens Barn voortzet. Ulvesangen is een kort stuk zang, met minimale muzikale omlijsting. Dybt I Skoven is een nummer waarbij er wat melodie en structuur in de nummers komt. Frosne Wind is weer een kort intermezzo waarna het sluitstuk van de cd volgt. Ma Du Brande I Helvede geeft meer variatie dan vorige nummer, er zit meer melodie in de zang en ook de drum- en gitaarpartijen zijn minder eentonig dan bij voorgaande nummers. De identiteit van de zangeres wordt zorgvuldig geheim gehouden, al gaan er geruchten rond over het internet over wie zij echt is. Al met al een cd die je een paar keer moet horen.
Het is experimenteel, anders, verrassend en absoluut niet slecht. Zoals in het begeleidend schrijven zo mooi staat omschreven: Myrkur komt met een album dat zich in de muziekwereld manifesteerd als een Valkyrie in een gevecht.
Myrkur – Myrkur
243
vorig bericht