Mystagogue – And The Darkness Was Cast Into The Wilderness

Mystagogue is een Nederlandse blackmetalband met twee leden. De drummer speelt ook nog bij o.m. Laster, terwijl de zanger/gitarist dubbelt bij o.m. Gnaw Their Tongues. Met die combinatie moet je wel uitkomen bij rauwe en ruwe black en die verwachting lost het duo grotendeels in op And The Darkness Was Cast Out Into The Wilderness, het album dat ze zopas uitbrachten bij de Duitse label Vendetta Records.
 
Het is intense en atmosferische blackmetal. Muzikaal ligt het wat in de lijn van bekendere bands als Wiegedood, Alcest, Drudkh en Negura Bunget. Mystagogue biedt wel weinig variatie: elke track is intens van begin tot eind en komt aan een rotvaart voorbij, terwijl bv. Wiegedood en Drudkh bewust meer spelen met het tempo en het niveau van intensiteit. Ook in de vocalen geeft Mystagogue zichzelf weinig speelruimte. De herkenbaarheid komt vooral van de riffs en de gitaarmelodieën en daarin scoort deze band telkens heel hoog. Hun aanpak zorgt ervoor dat ze als band een eigen gezicht hebben: rauwe atmosferische blackmetal in zijn puurste vorm en in compacte tracks van (op één na) minder dan vier minuten. Het nadeel is wel dat de tracks op deze manier inboeten aan onderlinge herkenbaarheid, zelfs als je het album verschillende keren na elkaar beluistert. Nog net iets meer synths en/of spoken word-toevoegingen of harder uitgewerkte intro’s hadden wat dat betreft kunnen helpen.
 
De beste tracks zijn voor mij die met het hoogste gehalte aan ‘atmosferische’ elementen, zoals Here In The White Silence Of The Dawn, Nothing But The Night-Black Mantle (waar voorzichtig misschien wat post-black in schuilt) en The Splendour Of Our Demise.
 
Mystagogue is een welkome ontdekking in het Nederlandse blackmetallandschap.