Mystic Prophecy – Metal Division

R.D.Liapakis is een bezige bij, want niet alleen is hij de voorman en zanger van Mystic Prophecy. Zijn naam is ook te vinden op menig metalalbum als gastzanger of producer. En van zijn zijprojecten als Devil’s Train en Steel Prophet. Bij Mystic Prophecy is R.D. het ‘oerlid’. Gitarist Markus Pohl staat hem reeds vijftien jaar terzijde, maar de overige leden zijn pas sinds 2016/2017 onderdeel van de band. Sinds het album Fireangel uit 2009 ben ik de band een beetje uit het oog verloren terwijl de beide albums van Devil’s Train wel op mijn bordje zijn beland. Gek eigenlijk want Mystic Prophecy maakt lekkere rockmuziek met een stevig karakter. Dat blijkt ook weer op het nieuwe album Metal Division.
Zoals gezegd heeft de band de laatste jaren een aardige gedaanteverwisseling ondergaan met de nieuwe bandleden, maar het geluid van de band staat nog steeds als een huis en klinkt erg vertrouwd.
Zoals een aantal een andere bands heeft Mystic Prophecy zichzelf een metalanthem toegeschreven met het titelnummer. Een ode aan de metal met een stevig meezingstuk in een lekker zwaar tempostuk waarbij op een gegeven de vuisten flink de lucht in kunnen op het ritme van de muziek. Tekstueel heeft het allemaal niet zoveel om het lijf en daar ligt ook zeker niet het accent wanneer je bijvoorbeeld ook Eye To Eye of Dracula hoort. Daar ligt ook niet het zwaartepunt. Dat is de groove waarmee bijvoorbeeld Dracula gevuld is of het prettige tempo in Eye To Eye.
Hail To The King heeft daarmee wat meer inhoud wanneer Alexander de Grote centraal staat. Een goed refrein is kenmerkend voor Mystic Prophecy en dat zit in Hail To The King dan ook helemaal snor.
Het album is voorzien van een mooi gedoseerd stuk metal in allerlei typen. Het tempo gaat even lekker omhoog in Curse Of The Slayer of het krachtige Die With The Hammer of er worden bruggetjes geslagen naar het geluid van bijvoorbeeld Dio in de afsluiter Victory Is Mine. Daarbij worden de bekende gevoelige snaren beroerd in Reincarnation zonder dat Mystic Prophecy echt een ballad heeft geschreven.
Hoogepunt voor mij blijkt na eindeloze luisterbeurten de compositie Here Comes The Winter. Ook hier ligt er een zweem van gevoeligheid over het geluid van de band en heeft Here Comes The Winter alle elementen van een prettige rock-/metalcompositie. De warmte van Whitesnake, het gevoel voor melodie van Evergrey en de vibe van een AOR band. Het geheel is mooi opgebouwd en deze compositie kan eindeloos op repeat gezet worden zonder dat dit gaat vervelen met een compliment voor het aanstekelijke gitaargeluid in de compositie. En het stemgeluid van R.D. Liapakis is lekker hees, doch stevig en past uitstekend in de setting van de band.
Metal Division is voor een welkome hernieuwde kennismaking met deze band rond R.D. Liapakis (en Markus Pohl). Een album dat een nieuw decennium inluidt en zoals het er nu voor staat een voorbode voor wat meer nieuwe albums gevuld met de aanstekelijke en prettige rock/metal van deze Duitse band. En die mag ik absoluut niet weer gaan missen.