Deze EP is het eerste werk van de mysterieuze, Nederlandse, Mystic die verantwoordelijk is voor alle instrumenten, mix, mastering en wat er nog meer bij komt kijken van deze band. Kortom, een eenmansproject, maar wel met wat gasten als het gaat om de vocalen. De EP bevat een vijftal progressieve death metal nummers die fans van bands als Cynic en Nile kan aanspreken.
Als ik het het eerste nummer, The World Is A Temptress beluister via Bandcamp valt de vrij platte produktie me zo op dat ik bijna afhaak. Ik bijt toch even door vanwege de uitdagende, bijna jazzy, dissonante riffs. Naar verloop van tijd begin ik aan die produktie te wennen en ga ik er in mee.
Indefatigability start met een computerstem die regelmatig terugkomt. Het zorgt voor het sci-fi sfeertje dat band als Blood Incantation, Oranssi Pazuzu en Obscura ook interessant maakt. De clean vocals die we op dit nummer horen zag ik even niet aankomen. Helemaal uit de verf komen ze niet, maar ze zorgen wel voor een zekere gelaagdheid. Die gelaagdheid zit zeker ook in het derde nummer, Carnation. Die zit hem voor een groot deel in de cleane, bijna operateske vrouwelijke vocalen van Vivi Fox die mooi in duet gaan met de grunts van de mannelijke vocalist, David Diefenderfer. Het doet me even denken aan hele vroege Within Temptation. De clean vocals van Mystic klinken wat beter op Regula Insanus waar creatief wordt gespeeld met tempowisselingen. De synthy computerstem is weer terug op het afsluitende The Sins of the Father.
Al met al een ruwe diamant. Het gitaarwerk is uitdagend, en er is absoluut een mooie poging gedaan wat ‘storytelling’ neer te zetten. Het klinkt zeker ook onderscheidend en creatief. Met wat extra werk aan de mix/mastering en het verder uitbuiten van de sterktes hebben we hier een bijzonder sterke nieuwe speler aan het firmament van technical death metal sterren.