NAAM – The Ballad Of The Starchild

De psychedelische rock van NAAM kent tijdens “The Ballad Of The Starchild” twee gezichten. Deel één van de CD klinkt zeurderig en daardoor wat langdradig, maar deel twee laat horen dat de heren veel meer in huis hebben dan gedacht. Nummer vier, ‘The Starchild’, is de release van deze hele EP waard. Een monster van een rocksong. Psychedelica, bijna stonerachtige tussenstukken, hard/ zacht, het typische jaren  zeventig orgeltje en een heerlijke opbouw, het zit er allemaal in. Valt ook direct op dat de wat zeurderige stem van de zanger ineens veel minder belangrijk is geworden. ‘Exit Theme’ is een leuk, kort orgel thema om de CD mee af te sluiten. Echt zeurderig is de poppy opener van “The Ballad Of The Starchild“. ‘Sentry Of Skies’ wordt zeurderig gezongen, ingespeeld en is van elke spanning ontdaan. Zelfs het hardere gitaarstuk op het eind zie je van mijlenver aankomen. Probleem is dat dit ook geldt voor het zweverige, op herhaling gebouwde ‘Lands Unknown’ en ‘History’s Son’ is niks meer dan een tussenstukje en opmaat naar het grote hoogtepunt van deze EP. “The Ballad Of The Starchild” valt dus tegen, ware het niet dat ‘The Starchild’ erop staat waardoor het enthousiasme voor NAAM ineens stukken hoger is komen te liggen.