Nachtblut – Dogma

Of het mogelijk te maken heeft met een recessie in Europa of niet. Opvallend is dat er via veel platenmaatschappijen diverse cd’s uitgebracht worden in het genre death- , doom- en darkmetal. Bij Napalm Records verschijnt onder andere de nieuwe cd van Nachtblut. Na Das Erste Abendmahl en Antik komt Nachtblut met elf nieuwe nummers op Dogma. In eerste instantie hoor ik enkele vergelijkingen met het geluid van het eveneens Duitse Rammstein. Het tweede nummer Der Weg Ist Das Ziel kent zelfs wat overeenkomsten met het nummer Haifish. Kenmerkend voor de muziek van Nachtblut is over het algemeen het enorme zware gitaargeluid die daarbij ondersteund wordt door een traag doch stevig drumritme. Menig nummer kent echter ook een veelzijdigheid aan ritmes, waarbij de keyboards, bespeeld door de wonderschone Lymania (in schril contrast met de heren), op de een of andere manier het karakteristieke geluid van Nachtblut frivool extra diepte en contrast geeft. Vooral in het ruim zes minuten durende Mein Herz In Ihren Händen komt dit goed naar voren. Maar ook Bussakrament kent de diversiteit. De zang van Askeroth moet je wel liggen. Van het geluid dat het meest wegheeft van de heks uit Sneeuwwitje in contrast met het zware basgeluid moet je wel houden. Zelfs in de Dark-lullaby Schritte geeft zijn stemgeluid  het nummer daardoor, samen met de keyboards een sinister en wat luguber tintje mee. Valt tot slot alleen nog te melden dat titelnummer Dogma en Ich Trinke Blut makkelijk in het gehoor liggen en als singles van de cd makkelijk een groot publiek moeten weten aan te spreken. Dogma is daarmee stevig, sinister, krachtig en een uitstekende cd geworden in het genre.