Home » Napalm Over Europe, Double The Death/Double The Doom Tour: Liquidation A.D + Livløs + Konvent – Dynamo (Eindhoven) 24/04/2022

Napalm Over Europe, Double The Death/Double The Doom Tour: Liquidation A.D + Livløs + Konvent – Dynamo (Eindhoven) 24/04/2022

door Jochem van der Steen
573 views 4 minuten leestijd

Deze tour heeft nogal wat pech gekend. Origineel zou de populaire, Oekraïense,  blackened death / doom metal band 1914 de line-up aanvoeren. De oorlog stak daar helaas een stokje voor met als gevolg dat de tour doorgegaan is met Deens death/doom gezelschap Konvent en Livløs en Hiraes. Vanwege ziekte moesten laatstgenoemde op het laatste moment ook afhaken, vandaar dat last minute het Brabantse Liquidation A.D. de avond mag openen.
Een dag van te voren gebeld worden om op te treden is natuurlijk wel even een uitdaging, maar Liquidation A.D. gaat die met verve aan. De heren spelen op eigen grond, getuige de muzikale roots van enkele van de leden te vinden zijn in de Dynamo Metal Factory. Aanbidders van het in death metal heilige HM-2 pedaal, bestoken ze het nog beperkt aanwezige publiek met hun kettingzaag riffs in de stijl van Bloodbath en Entombed. Geen makkelijke taak om het publiek, dat toch vooral voor de hoofdact komt, los te krijgen maar uiteindelijk krijgen ze de hoofdjes toch in beweging. De bezieling van de band staat buiten kijf en het samenspel is van hoge kwaliteit. Prachtig zijn de momenten waarop de heren  gelijktijdig headbangend hun riffs spelen. Later hoor ik nog goedkeurende geluiden door het publiek bij de merch tafel van Konvent en bar, dus ik denk dat de band weer wat zieltjes heeft kunnen winnen.
De Deense death metal band Livløs weet me te verrassen met hun live geluid. Kan ik hun studio opnames maar matig waarderen, live komt het beter tot zijn recht. Ook deze band heeft te kampen met een wat terughoudend publiek. Het eerste tegenoffensief, na wat verzoekjes van de band om meer naar voren te komen, is om de gitarist tussen het publiek te laten spelen. Uiteindelijk, als de verzoekjes tot een moshpit niet worden ingewilligd, dreigt zanger Niklas Lykke zelf de pit te starten. En ja hoor, even later voegt hij de daad bij het woord en begint op het publiek in te beuken. Met succes, want er ontstaat een kleine, korte maar zeker hevige pit. Qua geluid klinkt de band lekker strak en agressief en weet Niklas met zijn krachtige gestalte de aandacht te trekken.
De band waar iedereen op stond te wachten is toch wel Konvent. De dames Rikke (zang), Heidi (bas),  Julie (drums) en gitarist Sophie. Laatstgenoemde vervangt origineel bandlid Sara tijdens de tour vanwege haar zwangerschap en verdiende haar sporen bij Shamash. De aankleding van het podium is mooi gedaan.  Zo zien we het logo van de band overal terug, tot aan de gitaarstandaard toe. Een paar kaarsjes versterken de duistere sfeer. Als de brul van Rikke losbarst ben ik niet teleurgesteld. Die diepe put grunt die klinkt alsof een bad vol bloed leegloopt overtuigd ook live. En waar soms, zoals ik bij doom wel eens heb, de nummers wat saai kunnen worden vanwege het trage en herhalende, doch hypnotiserende karakter, is dat vanavond niet voor mij aan de orde. Dat is allemaal te wijten aan de goede podiumpresentatie die soms goed doordacht, maar ook heel vaak gewoon heel speels lijkt te zijn. Rikke botst dan ook een keer tegen Heidi aan als ze achter haar staat te spelen met Sophie. Heidi en Sophie bewegen regelmatig over het podium en maken goed contact met elkaar maar ook met het publiek. Daarover gesproken, Rikke kiest er bij één nummer ook nog even voor om naar het achterste van de zaal te lopen en daar een stukje te zingen. Hard werken voor de technicus/roadie die de bedrade microfoon weer moet terugbrengen naar het podium.
De setlist bevat nummers van het nieuwe album, Call Down The Sun, zoals opener In The Soot, Grains, Sand Is King en natuurlijk Fatamorgana met die heerlijke bas opening. Van het eerste album, Puritan Masochism komen o.a. nog het gelijknamige nummer voorbij (een persoonlijke favoriet) en The Eye. Een mooie bloemlezing dus uit het beperkte oeuvre van deze band. Enige nadeel is dat de koek met een dergelijke, kleinere discografie natuurlijk wat snel op is. Dat geeft de dames wel mooi nog even de tijd om plaats te nemen bij de merch tafel, waar alle fans nog even een praatje kunnen maken en op de foto kunnen.
 
Foto’s: Priscilla Derks Photography

Kijk ook eens naar