Een dag van te voren gebeld worden om op te treden is natuurlijk wel even een uitdaging, maar Liquidation A.D. gaat die met verve aan. De heren spelen op eigen grond, getuige de muzikale roots van enkele van de leden te vinden zijn in de Dynamo Metal Factory. Aanbidders van het in death metal heilige HM-2 pedaal, bestoken ze het nog beperkt aanwezige publiek met hun kettingzaag riffs in de stijl van Bloodbath en Entombed. Geen makkelijke taak om het publiek, dat toch vooral voor de hoofdact komt, los te krijgen maar uiteindelijk krijgen ze de hoofdjes toch in beweging. De bezieling van de band staat buiten kijf en het samenspel is van hoge kwaliteit. Prachtig zijn de momenten waarop de heren gelijktijdig headbangend hun riffs spelen. Later hoor ik nog goedkeurende geluiden door het publiek bij de merch tafel van Konvent en bar, dus ik denk dat de band weer wat zieltjes heeft kunnen winnen.
De band waar iedereen op stond te wachten is toch wel Konvent. De dames Rikke (zang), Heidi (bas), Julie (drums) en gitarist Sophie. Laatstgenoemde vervangt origineel bandlid Sara tijdens de tour vanwege haar zwangerschap en verdiende haar sporen bij Shamash. De aankleding van het podium is mooi gedaan. Zo zien we het logo van de band overal terug, tot aan de gitaarstandaard toe. Een paar kaarsjes versterken de duistere sfeer. Als de brul van Rikke losbarst ben ik niet teleurgesteld. Die diepe put grunt die klinkt alsof een bad vol bloed leegloopt overtuigd ook live. En waar soms, zoals ik bij doom wel eens heb, de nummers wat saai kunnen worden vanwege het trage en herhalende, doch hypnotiserende karakter, is dat vanavond niet voor mij aan de orde. Dat is allemaal te wijten aan de goede podiumpresentatie die soms goed doordacht, maar ook heel vaak gewoon heel speels lijkt te zijn. Rikke botst dan ook een keer tegen Heidi aan als ze achter haar staat te spelen met Sophie. Heidi en Sophie bewegen regelmatig over het podium en maken goed contact met elkaar maar ook met het publiek. Daarover gesproken, Rikke kiest er bij één nummer ook nog even voor om naar het achterste van de zaal te lopen en daar een stukje te zingen. Hard werken voor de technicus/roadie die de bedrade microfoon weer moet terugbrengen naar het podium.
Foto’s: Priscilla Derks Photography