In de schijnwerpers van de obscuriteit ontvouwt zich het Duitse eenmansproject Nargathrond. Wellicht geen bekende, maar zodra men melodische, depressieve, en atmosferische elementen aanwendt binnen het kader van Black Metal, wordt mijn aandacht gewonnen. Met drie langspelers en tal van EP’s achter zijn naam zit meesterbrein Nargathrond niet graag stil. Zo dient Mourning Season zich reeds aan, als de nieuwste toevoeging aan dit oeuvre.
Met slechts vijf composities worden wij twintig minuten lang bediend met vers, auditief materiaal. De piano-intro op Nightmares Coming staat geheel in contrast met het DSBM genre en fungeert als een proloog die ons voorbereidt op hetgeen nog komen zal. Zo vangt titletrack Mourning Season aan met gruizige riffs, die begeleidt worden door doffe drumklanken en klassieke vocalisaties. Het geheel ademt een traag, melancholisch karakter, waarbij op bepaalde momenten gunstig gebruik wordt gemaakt van bedachtzame tempowisselingen. Hoewel de verstaanbare kreten weinig diversiteit omvatten, worden zij sporadisch afgewisseld door zuivere zanglijnen.
Op Haunt Of Feelings volgt een meer frequente wisseling tussen de riffs, waarbij de melancholische ondertoon enigszins afneemt. Niettemin voorziet het nummer zich van melodie door subtiele toetsaanslagen. Met de versnelling, te midden van dit nummer, is het zwartgallige plaatje gecompleteerd. Forest Loneliness verkent daarentegen met succes het depressieve en atmosferische spectrum. De verwrongen klanken weerspiegelen de diepte van wanhoop, terwijl de ijle uithalen een gevoel van pijn omvatten. Wat een absoluut vereiste is binnen deze tak van sport. De dubbele bassdrums en riffs voegen kracht toe en vloeien over in een duistere instrumentatie. Het geheel is een variërende compositie die mij persoonlijk weet te betoveren.
Helaas wordt met So Far Away alweer het einde van deze EP bereikt. Met dromerige klanken wordt gepoogd de luisteraar te vervoeren naar een staat van dromerigheid, waarbij de geblakerde vocalen eerder nachtmerries oproepen. De vocale afwisseling is aangenaam, doch slaagt dit nummer er niet volledig in mijn interesse vast te houden.
Nargathrond onderscheidt zich op geen enkele wijze als een vernieuwer binnen het genre, maar Mourning Season vervult wel zijn plicht. Nummers als Mourning Season en vooral Forest Loneliness weten krachtig voor de dag te komen, terwijl Haunt Of Feeling en So Far Away te standaard zijn voor dit verzadigde genre. Al met al vormt deze duistere toevoeging een welkome aanvulling voor liefhebbers van het genre, doch hoeft men geen verheven kunstzinnigheid te verwachten.