Dit is alweer de tweede plaat die deze Belgen uitbrengen via Century Media Records. En het is weer een knoerhard werkje!
Er zit slecht een enkel rustpuntje op dit album en dat is de Intro. Daarna is het volle vaart rammen en stompen geblazen. Elk nummer is gemaakt om te moshen, en dan vooral windmill style met zwaaiende armen en benen. Jawel, dit is zonder meer het type beatdown hardcore waar het risico van een gebroken neus op de loer ligt als een Facebook employee op een geposte tiet. De multiple breakdowns zijn zwaar, neem nu Reality Check. Mooi is dat er soms best een portie groove in de hardcore verstopt is of een wat meer metalcore riff, zoals in More Fire. Een pick scrape opent Nobody Cares, nog zo’n subtiel elementje dat de nummers net wat minder standaard maakt en je bij de les weet te houden. En verdorie, een dik pak van de riffs voelen zelfs in je luie stoel alsof je en klap voor je bakkes krijgt in de pit. Het zou me niet verbazen als er wat drumvellen zijn gesneuveld bij de opnames. Wat ramt drummer Nash er op zeg. Voor hen die vrezen dat de track Kiss From A Rose een cover is van het bekende nummer van Seal, no worries. Dit nummer mag net een beetje softer zijn dan de anderen, het is nog steeds vette hardcore. Afsluiters Declaring War en Chaos zijn opnieuw opgenomen klassiekers die wat mij betreft niet per se veel toevoegen, maar natuurlijk nog steeds lekkere nummers zijn.
Gewoon een dikke hardcore plaat die laat zien waarom deze band de headliner van de Never Say Die Tour is dit jaar.