Het feest in Nijmegen wordt geopend door Donnerwetter. De formatie uit Arnhem is aan een flinke opmars bezig en gooide hoge ogen op Noorderslag. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen, maar Donnerwetter weet prima met druk om te gaan. Een half uur heeft de band in zijn greep en kijkt iedereen aandachtig naar frontman Rocco Ostermann. Hij beweegt rijkelijk over het podium en door zijn wilde gebaren weet hij ook de bezoekers achterin de zaal te bereiken. De stijl van Donnerwetter laat zich niet in een hokje vangen, maar invloeden van country, roots & blues zijn duidelijk terug te horen. Even klinkt er nog geboe als de band zegt dat ze uit Arnhem komen, wat schijnbaar gevoelig ligt in Nijmegen, maar dat is ook het enige echte commentaar vanuit het publiek. Men smult van de gitaren en de schitterende vocalen van de frontman. Als zanger Rocco een nummer opdraagt aan Trump heeft hij het publiek met zich mee en de instrumentale ode aan Johan Cruijff is er een om door een ringetje te halen. Een half uurtje Donnerwetter is eigenlijk veel te kort….
Navarone mag dan ook aantreden in een warm bad. De band betreedt het podium en hangt de instrumenten om. Op de achtergrond zakt een banner met het nieuwe logo. Iedereen is er klaar voor en de formatie trapt genadeloos hard af met Snake. Dit nummer is ook de albumopener en dat is niet voor niets. Wat een waanzinnig nummer om de show mee te mogen openen. De band lijkt gespannen, maar hier is muzikaal niets op aan te merken. De gitaren zijn snoeihard en wat een stemgeluid heeft zanger Merijn van Haren. Navarone weet Doornroosje meteen op zijn kop te zetten. Bij een nieuw album hoort een nieuwe show, waardoor het publiek wordt getrakteerd op veel nieuwe nummers, Er zijn veel fans aanwezig die lang hebben uitgekeken naar deze show en na elk nummer klinkt een groots applaus. Naast de tracks van Oscillation mogen ook oudere nummers niet ontbreken en mag het publiek graag meezingen op Leave, Vervolgens staat de klok weer op rock en gaat de band verder met hun albumpresentatie. Navarone kent vandaag een ietwat trage start. De zenuwen hebben het eerste halfuur de overhand, maar als men vervolgens ziet dat alles in kannen en kruiken is kan men zelf op het podium wat meer genieten en losgaan.
Tussen de nummers door grijpt zanger Merijn de mogelijkheid aan om over het nieuwe album te praten en de mensen te bedanken met wie ze Oscillation hebben opgenomen. Zo heeft bevriend zanger Robin Borneman het nummer Free Together geschreven en speelt niet veel later producer Joost van den Broek de ballad Don’t Belong mee. De diversiteit die op Oscillation te horen is pakt live fantastisch uit en Doornroosje smult van de verrichtingen van Navarone. Natuurlijk mogen oudere publieksfavorieten niet ontbreken en gaan de keeltjes wijd open tijdens December en Indigo Blue. Maar als je het publiek echt in extase wil krijgen laat je ze eerst springen op The Red Queen Effect en vervolgens volop meezingen op Wander. Tijdens Wander speelt Merijn met het publiek door ze als een ware dirigent hard en zacht te laten zingen. Band en publiek zijn samen een, het feest is compleet.
Maar ook aan een albumpresentatie komt een einde. Als de band terugkeert op het podium klinkt het nieuwe Days Of Yore wat ook heerlijk klinkt door de speakers van Doornroosje. Een grootse manier om een rentree te maken. De gitaren vliegen om je oren en de uitverkochte zaal geniet van voor- tot achteraan. Vervolgens vertelt zanger Merijn nog een korte anekdote en kondigt dan het laatste nummer aan. De albumpresentatie van Navarone eindigt met een grootse meezinger, waarbij iedereen luidkeels Lonely Nights meezingt. De band met roots in Nijmegen bewijst zich dan ook vanavond wederom en iedereen kan weer uitkijken naar een jaar vol met nieuwe optredens. Het was dan ook genieten in een uitverkocht Doornroosje en na de show staan de fans al in de rij om het nieuwe album te scoren. En dat is meer dan terecht, wat een geweldige band, wat een geweldige show!