Navarone kenmerkt zich door verschillende rockstijlen te combineren met de de krachtige, hoge vocalen van zanger Merijn van Haren. Bijgestaan door gitaristen Kees Lewiszong en Roman Huijbreghs, bassist Bram Versteeg en drummer Robin Assen laat de band horen hoe ze zijn gegroeid sinds die debuutcd. Geen lange uitgesponnen nummers meer, maar korte krachtige songs. De cd opent met Time, een nummer dat vrij rustig begint, waarna halverwege het tempo omhoog gaat, de drums harder gaan klinken en de beide gitaristen los gaan. Het visitekaartje is overhandigd. Brother is wat meer ingetogen, maar laat wel horen wat Van Haren in huis heeft qua stem. In Smash’n Grab It, Black And Blue en Gimme A Shot wordt het duidelijk dat de band niet onder één label in de kast wil staan. Diverse stijlen worden gecombineerd tot goed in het gehoor liggende nummers. En net als je denkt dat je weet wat je kunt verwachten, komt Psycho Vaquero, een instrumentaal nummer dat klinkt als een ruige mix tussen Kyteman en Led Zeppelin. Een nummer dat volledig afwijkt van de rest van de nummers, maar er ook weer goed tussenpast. Na Indigo Blue volgt Murder And Misery, weer een nummer dat zich beweegt van langzame partijen naar optempo drums. Bottomline is de afsluiter, een nummer om weer even tot rust te komen.
Al met al een knap uitgebalanceerde cd die geen moment verveeld. Dit wordt mede veroorzaakt door de wisseling van stijl in en tussen de nummers. De band zal volop live te zien zijn dit jaar, onder andere op de Zwarte Cross, Appelpop en Sziget.
