Naxen – Descending into a Deeper Darkness

Het Duitse Naxen mocht vorig jaar openen op Samhain in de Muziekgieterij, hét Black metal festival van de Benelux. Hun rete strakke performance geldt wat mij betreft als één van de hoogtepunten van dat weekend. Er werd toen al gesproken over een opvolger van hun tot dan toe enige langspeler Towards the Tomb of Times, ergens in de lente van 2024. Na de vooraankondiging op hun Instagram account, heb ik meteen de stoute schoenen aan getrokken, en gevraagd of ik hun album mocht reviewen. Gelukkig werd dat verzoek enthousiast ontvangen, “maar aub pas op de dag van de album release publiceren” was het tegenverzoek. Geen probleem uiteraard!

Naxen speelt zwartgallige Black metal met thematiek duisternis en wanhoop. Dat hoor je al erg goed in hun eerdere werk terug, en dat is op hun nieuwste album uiteraard niet anders. Zowel tekstueel als muzikaal, hoor en voel je het verdriet en de pijn in ieder nummer doordringen. Riffs en patronen in mineur gespeeld doen het goed in dit genre, en maken het geheel zeer mistroostig en. Vele blastbeats en snelle gitaarrifs, afwisselend met doeltreffende korte melodielijnen van de leadgitarist die over het tapijt dendert dat door de bas en drum wordt gevormd. De zang is rauw en bruut met een behoorlijk portie boosheid en frustratie.

Het album bevat vier nummers welke garant staan voor ruim 42 minuten vol gas de afgrond in. Alsof je een trap in je rug krijgt terwijl je nog net je evenwicht kan bewaren. Naxen beukt er flink op los, zonder medelijden. De nummers hebben allen een kort intro dat overloopt in duizelingwekkende en bombastische stukken. Soms denk je een adempauze te krijgen, maar net als je het niet verwacht komt er een versnelling. Aanstekelijke leadpartijen die een typische Naxen-Melodielijn hebben. Dan weer trage partijen die zorgen voor kippenvel.

Mijn persoonlijke favoriet is het vierde en laatste nummer van het album, Triumphant Tongue of a Thousand Swords, een 14 minuten durende meeslepende muzikale euforie. Er komt een soort weemoedig gevoel in mij op. Alsof het een theme is van het einde der tijden en je kunt niets doen om het tij te keren.

Het is een album om echt voor te gaan zitten. Je hebt een paar luisterbeurten nodig om de verschillende melodieën en thema’s in de muziek te herkennen. Maar daarna pakt het je en  laat het je niet los. Mijn ervaring is dat het dan een blijvertje is. Hopelijk komen ze spoedig in de buurt hun album promoten, want terugkijkend op hun performance in Maastricht zal dit live ook erg goed te pruimen zijn!