Nazareth – Surviving The Law

Dat het vertrek om gezondheidsredenen van frontman Dan McCafferty in 2013 bij Nazareth niet zou meevallen lag voor de hand. Toch bleek dat op het eerstvolgende album Tattooed On My Brain dik voor elkaar met Carl Sentance (Persian Risk, Don Airey) als opvolger. Surviving The Law is het tweede album met hem.
Tattooed In My Brain liet een geïnspireerd Nazareth horen, met de een na de andere catchy hardrocktrack en met als hoogtepunt de oorwurm van een titeltrack. Met dat album in de achterzak zijn ze anderhalf jaar op tournee geweest, tot de coronaperikelen de boel voor anderhalf jaar op slot gooiden. Dat gaf gitarist Jimmy Murrison en Carl Sentance de kans op soloalbums uit te brengen, maar daarna ging het vizier weer op Nazareth.
Opener Strange Days is een moddervet geproduceerde track, maar daarna gaat het weer min of meer op het normale Nazareth-niveau verder. Begrijp me niet verkeerd, daar is niets mis mee. Mind Bomb en Falling In Love zijn voorbeelden van het Nazareth-DNA: in de basis een op blues gebaseerde song, met een riff die niet vreselijk ingewikkeld is maar wel meteen blijft hangen, een catchy refrein en lekker stevig geproduceerd. Murrison is in zijn solo’s lekker bluesy, maar altijd blijven die grommende gitaarriffs op de voorgrond staan.
Nazareth is niet van de veranderingen om de verandering en dat geldt ook voor de producer, Yann Rouiller. Die produceert Nazareth’s albums al sinds The Newz uit 2008 en ze hebben terecht geen reden gezien om daar iets aan te veranderen. Goed beschouwd zou je hier met een gladde en gepolijste productie ook een halve AOR-plaat van kunnen maken, maar Rouiller zorgt voor een redelijk modern en goed afgewerkte sound met behoud van de rauwe randjes. Daardoor wordt ook dit Surviving The Law weer een lekkere wegluisterende rockplaat, met catchy songs die door de vette riffs geen seconde brave deuntjes worden.
Net als bij Tattooed In My Brain is de laatste track een bluesballad van bassist Pete Agnew, ook door hem gezongen. Het privilege van het enig overgebleven oerlid, zullen we maar zeggen. Dat Sentance een betere zanger is lijdt geen twijfel, maar net als bij het vorige album is het een geslaagde afsluiter. You Made Me heeft een voor Nazareth zeer onkarakteristieke prominente orgelpartij, maar het werkt. Dit album mag dan niet de oorwurm hebben die de titeltrack vorige keer was, ze laten ook op Surviving The Law de jongere garde horen hoe je classic rock maakt.
Laten we hopen dat ze later dit jaar onze contreien nog een keer aandoen. De laatste keer was als ik het goed heb in 2017(!), dus nog voor die twee prima albums met Sentance. Het wordt wel tijd.

Nazareth website