Wie Neal Morse (o.a. Spocks Beard, The Neal Morse Band) kent weet wat hem/ haar te wachten staat. Melodieuze progressieve (hard)rock die niet bang is voor lange nummers vol met tempowisselingen. De man kent een ongenadig hoog tempo met het uitbrengen van nieuwe muziek. Nu er een pauze dreigt na de terugkeer van Mike Portnoy naar Dream Theater werd het tijd voor Neal om in de spiegel te kijken. Neal’s vrouw kwam met de suggestie om een keer de kans te geven aan jong lokaal talent. Dat goede idee resulteert in No Hill For A Climber. Het titelnummer van meer dan achtentwintig minuten laat horen waar Neal Morse & The Resonance voor staat. Technische en orkestrale krachtpatserij die niet ontdaan is van emotie. Daaruit blijkt de kracht en ervaring van Neal Morse. Waar anderen zich vaak teveel laten gaan in technische hoogstandjes vertelt zijn muziek nog een (vaak Christelijk) verhaal. Het nadeel is dat de muziek van zijn verschillende bands erg veel op elkaar lijkt. Ondanks de inbreng van jong talent, die zich uitstekend van haar taak kwijt, geldt dit ook voor deze plaat. Opener Eternity In Your Eyes had bijvoorbeeld zo op de laatste NMB plaat kunnen staan. Wel heeft het een interessante twist in het midden van het meer dan twintig minuten lange nummer. Dat deel met hoofdrol voor piano/ keyboard en elektrisch gitaar laat duidelijk een light jazz invloed horen. De drie nummers die minder lang zijn, maar nog steeds meer dan vijf minuten klokken, laten horen dat de band ook goed overweg kan met wat meer compacte nummers. Het is duidelijk dat Neal zich heeft weten te omringen met echt talent. De zuivere en mooie stem Johnny Bisaha past perfect bij de doorleefde stem van Neal. Het gitaar, bas en keyboard werk van Chris Riley en het gitaarwerk van Andre Madatian wringt zich makkelijk in de meest moeilijke tempowisselingen. Het drumwerk wordt door twee drummers verzorgt. De aanwezigheid van klassieke instrumenten als viool, saxofoon en trombone verklappen dat de orkestratie die Andre Madatian bedacht heeft meer vraagt dan de traditionele rock opstelling. Uiteindelijk is No Hill For A Climber een prima maar geen verrassende plaat voor Neal Morse en/ of progressieve rockliefhebbers.