Een split-album van gevestigde namen Nebula en Black Rainbows. Twee geweldige stoner bands, die allebei bij Heavy Psych Sounds bivakkeren, brengen op dit album eerst drie nummers van Nebula (de A-kant van de elpee), en daarna drie van Black Rainbows (de B-kant van de elpee).
De opener Acid Drop komt lekker binnen denderen met pakkende riff en drive, maar gaat na de vertraging, bij de solo halverwege, direct voor de bonuspunten; de solo en de riff omhelzen elkaar, raken verstrengeld, en verstikken elkaar. Vanuit de versterving, komt de herrijzenis met wederom geweldig gitaarwerk; en trap nog maar een keer die wah-wah in, druk nog maar een keer die tremolo richting slagplaat. Heerlijk! Dan gaat het tempo omlaag in Eye Of The Storm, gaat het rustig kabbelen en wordt het psych-gehalte ietsje omhoog gedraaid. In aanloop naar het steviger gedeelte, gaat het wel heel erg met schokken qua volume, vooral bij de heel gedempte akoestische gitaar naar bijna ontploffende scheurende slaggitaar op het tweeëneenhalve minuten punt. Die bijna dissonante gitaaraanslagen zo tussendoor, zijn trouwens weer erg fijn om het helemaal af te maken. Bij het voor Nebula afsluitende Ceasar XXXIV lijken de mannen nog even verder in de vintage apparatuur en instellingen gedoken te zijn; dit lijkt zo een psychedelische laat zestiger of vroeg zeventigerjaren track te zijn. Ook weer erg smakelijk luistervoer, waar ik eens een keer, bij deze opmerkelijke afronding, een fade-out passend kan vinden.
Dan de tweede helft, of kant B als je het vinyl in bezit hebt, nader onder de loep. Ook Black Rainbows gaat vliegend van start met een direct pakkende, redelijk uptempo groove in het als single gekozen The Secret. Geen verrassingen hier, maar wel heel degelijk en bijzonder goed verteerbaar. Het vervolgende Thunder Lights On The Greatest Sky is een stuk hoekiger met heel veel vroeg zeventigerjaren accenten, als acid-achtige dwarse licks, breaks en geluidskeuzes. Heel fijn, en dan moet het toetje nog komen. Afsluiter Dogs Of War begint rustig kabbelend met een heel smaakvol knijpende, begeleidende gitaar lick uit het blues-boekje, waarna zo’n beetje halverwege, wanneer je heerlijk wiegend aan wegdrijven bent, in dezelfde cadans wordt opgebouwd naar een heerlijk dreinende stoner drive, die mij ook weer helemaal kan meevoeren in de muziek; mooi werk van deze mannen.
De nummers van Nebula live beleven, zal voorlopig niet mogelijk zijn. De geplande aanstaande optredens (ook in Nederland), zullen niet doorgaan; op moment van schrijven van dit verhaaltje, bereiken me berichten van het overlijden van bassist Ranch Sironi. Nadat de band vorig jaar afscheid heeft moeten nemen van toenmalig bassist Tom Davies, heeft ook zijn opvolger het aardse veel te vroeg moeten verlaten. Ranch Sironi was 32 jaar.