Neo Prophet – T.I.M.E.

Vorig jaar wist Silhouette uit de stal van Freia Music een prijs in de wacht te slepen als beste progalbum van 2014. Een mooie opsteker voor deze kleine onafhankelijke maatschappij. Maar Freia heeft nog meer veren om mee te pronken. Begin dit jaar kwam T.I.M.E. op de markt. Het (lang verwachte) album van een band die sinds het debuut Monsters uit 2009 er lang over heeft gedaan om de juiste muzikanten op de juiste plaats te krijgen. Zanger/gitarist Hans Six is het enige oorspronkelijke lid sinds de oprichting in 2005 en drukt met zijn stemgeluid een flinke stempel op het algemene geluid op het album.
T.I.M.E. is een verzameling van elf progrocknummers die vrij divers van aard zijn. Door de verschillende achtergronden van de bandleden is dat misschien ook wel logisch. De klassieke progelementen van het oude Genesis horen we bijvoorbeeld terug in het tweede nummer Divide And Divine. Maar ook invloeden van het oude Pendragongeluid hoor ik terug in Generation Games. Het nummer ademt de sfeer hiervan totdat er een instrumentaal stuk muziek komt waarbij de keyboards richting spacerock vertrekt en de gitaar daar tegenin lijkt te gaan. Een uitstekend stuk muzikaal vernuft, hoewel het binnen het nummer toch een beetje wringt. Ook in The Hourglass zijn er veel muzikale invloeden in één nummer gepropt. Daardoor mist het voor mij wat consistentie en dat is jammer. Neo Prophet maakt het echter helemaal goed in de easy-listening prog van Around The World, in het prettige The Pendulum Swing en in Nemesis. Nemesis is prachtig opgebouwd en juist in dit nummer passen alle elementen als puzzelstukjes naadloos in elkaar. Qua stem ligt Hans dicht bij het stemgeluid van Ian Anderson. De Yes-invloeden zijn goed hoorbaar in dit nummer en in Pt. 1 In Social Skies, Pt. II Need To Write My Song en Pt. III The Genuine Me. Na het unpluggednummer The Art Of Aging is deze trilogie een heerlijk momentje (!) om van te genieten.
Neo Prophet heeft er lang over gedaan om dit album op te nemen en uit te brengen, maar het is het wachten wel waard geweest. De diverse invloeden die voor mij hoorbaar zijn, klinken prettig in het gehoor. Belangrijk is wel dat de band niet teveel stijlen in korte tijd wil spelen. Ze zouden dat rustig kunnen uitbouwen in nieuwe nummers, waarbij de keyboards en de gitaar genoeg ruimte kunnen krijgen en de ritmesectie zich kunnen profileren.
Voor Freia Music een mooie band in de stal. Wie weet wordt 2015 net zo succesvol als 2014.