Nephylim + Graceless – Groene Engel (Oss) 25/06/2021

Het concert werd diverse keren verplaatst vanwege de Corona restricties, maar uiteindelijk staan Nephylim en Graceless dan toch op het podium van De Groene Engel. Hoewel OP?
De uitverkochte zaal is leuk aangepast aan de Corona restricties. Niet alleen is er gezorgd voor een zo gezellig mogelijke tafel setting, maar ook is er geen standaard podium. We vinden alleen de drummer op het verhoging, de rest van de band staat gewoon op de vloer. Dat zorgt voor een extra intiem sfeertje. Het is die sfeer die ervoor zorgt dat, ondanks dat we netjes moeten blijven zitten er toch veel energie voelbaar is.
Openingsact Nephylim heeft er duidelijk zin om weer eens live te spelen. Vocalist Tijn Bosters steekt dat niet onder (de daadwerkelijk aanwezige) stoelen of banken. Zijn plezier om op te treden is aanstekelijk. Dat de nummers van de band staan als een huis weet iedereen die hun album Severance of Serenity kent. De heren laten hier zien dat hun stage performance minstens zo goed is. Vooral hoe de twee gitaristen samen spelen en guitar hero poses weten aan te nemen tijdens het uitvoeren van dergelijke moeilijke nummers is te prijzen. Ook kleine technische issues brengt hen niet van hun stuk.
Een mooie selectie van hun nummers komt voorbij met, toch wel als hoogtepunt hun meest populaire song Fractured Existence. Geweldig om de bijbehorende, catchy, heroïsche openingsriff live te horen.
De zaal is lekker opgewarmd als Graceless hun logge death metal de zaal in schiet. De kwaliteit van het geluid is werkelijk prima. Waar normaal bij een dergelijke act de zang wat verdrinkt in het gitaargeweld is vocalist/gitarist Remco prima te verstaan. Ook mag gezegd worden dat de belichting van uitstekende kwaliteit is. Deze draagt zeker bij aan het gevoel werkelijk ondergedompeld te worden in een heerlijk bad van death metal.
De death metal is lekker rechtdoorzee, wat soms eentonig kan worden. De podium presentatie weet de band daarvan te redden. Zo maakt bassist Jasper dankbaar gebruik van het feit dat zijn instrument niet aan een snoer zit, door zich regelmatig tussen het publiek te bewegen.
Muzikale hoogtepunten zijn wat mij betreft het rauwe, iets meer thrashy Warpath en het meer doom-georiënteerde nummer Nine Days of Mourning.
Heerlijk dat dit weer allemaal kan. Een prima avond vol stevige muziek uit eigen land.