Het Belgische nether zag in 2019 het levenslicht. Leden J, K, B en sessiegitarist M verdienden eerder hun sporen in de Belgische underground scene. Hun liefde voor de black metal uit de jaren negentig kreeg gestalte in de vorm van debuutalbum Between Shades and Shadows in 2020. Nu, vier jaar later, is de band opnieuw aan zet met een nieuwe langspeler genaamd The Blood of Rats. Eens kijken of dit album net zo weet te overtuigen als het debuut.
De heren van nether weten wat ze willen. Die eerder genoemde liefde voor de ‘nineties’ is vanaf moment een hoorbaar. Men bedient zich van een venijnig type black metal waar de melodie nooit in wordt geschuwd. Een lekker dikke productie zorgt ervoor dat de muziek luid en duidelijk overkomt. Er zit een goede balans in de mix die simpelweg prettig weg luistert. Opener For Your Own Glory laat direct horen dat de band qua songwriting gegroeid is. Het nummer heeft een kop en een staart, voelt meeslepend en het nét iets langzamere tempo dan op het eerdere werk te horen is doet de muziek goed. Het drumwerk imponeert en er wordt keurig om de standaard clichés uit het genre heen getimmerd. Ook de sterke vocalen mogen genoemd worden. Deze zijn rauw en hard zonder aan verstaanbaarheid in te boeten.
Doorheen de plaat laat ook de basgitaar goed van zich horen. Deze is meer prominent aanwezig dan we in deze stijl black metal gewend zijn. Op nummers als The Dawn of Autumn en de titeltrack doet de bas dan ook meer dan alleen ronken, maar neemt ook een deel van de melodische taken op zich. Een geslaagde stijlkeuze die de muziek een extra laag verdieping geeft. Laten we het gitaarwerk op de plaat echter niet vergeten. Deze is oer solide en geeft de luisteraar vele pareltjes aan melodielijnen. Deze melodielijnen lopen over van emotie en daardoor komt de muziek gemeend en puur over. Dit is op het prachtige There’s No Horizon duidelijk terug te horen.
Wanneer ik bij Bow for Your Redeemer aankom, betrap ik mezelf er even op te kijken hoeveel nummers er nog komen. De nummers zijn stuk voor stuk erg sterk en bijzonder goed uitgevoerd. Nether is echter zo stijlvast dat de nummers bijna naadloos in elkaar lijken te haken. Net iets meer variatie in tempo was met bijna drie kwartier aan muziek aangenaam geweest. De keuze voor een iets lager tempo komt de muziek ten goede, maar iets meer uitspattingen hadden prima gepast. Dat is dan ook eigenlijk het enige puntje van verbetering voor een hopelijk derde langspeler. De heren van nether laten op deze plaat vooral horen de fijne kneepjes van dit genre haarfijn in de vingers te hebben.
Het album eindigt met The Obelisk, een huzarenstukje waar ook het Nederlandse Walg op te horen is. Dit nummer brengt The Blood of Rats met een ware climax tot zijn einde. De melodielijnen van dit nummer zijn wat mij betreft zelfs de sterkste van de plaat. Al met al een zeer geslaagde plaat, waar bijzonder weinig op aan te merken is. Weer een kwaliteitsrelease uit de Void Wanderer stal.