Het gebeurt maar zelden dat een band al twee keer op deze site aan bod kwam in de Live-rubriek vooraleer ze aan bod komen in de rubriek Album. Die eer krijgt de Belgische punkband Next!.
Next! ontstond enkele jaren geleden vanuit de new wave-covergroep Midlife die werd opgericht door bassiste Sonja Blauwblomme (ook Face Your Fears). Met de komst van zangeres Saskia De Munster werd het Next! en verschoof de stijl meer naar de punkrock. De band bestaat voorts uit de gitaristen Bruno Vermote en Christof Vanhulle, Lieven Depraet op sax en drumster Jo Laeremans. Deze band krijgt vooral lokaal heel wat speelkansen in het clubcircuit en op festivals als Ploezerock en Ratrock. Hun eerste release moet ervoor zorgen dat hun bekendheid groeit en dat zal wel lukken.
Oez’n Demotape (oez’n is dialect voor ‘onze’) komt uit op cassette, zoals vroeger elke demotape uitgebracht werd. Je kriijgt vier tracks die ‘in de studio’ opgenomen werden door Wouter Maene (Cloud Nimbus, The Empty Bottles) en dan nog vier livetracks vanop Ploezerock eerder dit jaar. Voor de mastering van de tracks zorgde Chesko Vandekerkhof (Der Klinke, PESCH, The Bollock Brothers) en Gus Gouldsbrough (Paranoid Visions).
Abuse In Paradise is garagepunkrock in de stijl van de Sonics, terwijl Saskia het nummer op het einde in de richting van The Germs of X-Ray Spex stuurt. De sax is hoorbaar aanwezig als volwaarig instrument naast gitaar en bas, maar krijgt hier toch niet veel ruimte. Op Basic klinkt Next! wat zoals de jongste, vuilbekkende liveversie van Blondie moet geklonken hebben. Freak heeft een leuk refrein. Lovesong werd als enige track op deze demo opgenomen door Gus Gouldsbrough en klinkt helemaal anders. De sax is hier helemaal afwezig en bas en drums klinken heel dof.
Op de live-kant van de cassette krijgen we eerst een intro van Luc Dufourmont (Ugly Papas, Riptunes, …) die de band aankondigt op Ploezerock. Daarna komt Who Cares waarvan de songtitel verwijst naar de lijfspreuk van de vroegere baas van café Den Deugniet. Het is een meezinger die live uitstekend werkt en die staat dus op de juiste (live-) helft van de cassette. War bouwt op van een eenzame riff naar een heftig anti-oorlogslied. Die samenhang van drum, gitaar, bas en sax, daarvoor moet je al teruggaan naar de eerste releases van Madness. Daarna volgt het punkgedeelte van de song om vervolgens terug te eindigen in de stijl van de intro. Greedy heeft goede lyrics, maar die gaan wat verloren in de rommelige songopbouw.
Deze demo heeft nog een grove korrel en productioneel zijn er nog heel wat ingrepen nodig om al het potentieel eruit te halen. Maar dat potentieel zit er in. Er moeten wel keuzes gemaakt worden. Twee gitaristen en dan nog een sax en een zangeres, dan staan ze in elke fase van elke track met net iets te veel te dringen om de aandacht van de luisteraar. Een externe producer met genoeg autoriteit kan dat oplossen. Maar we zijn er gerust in. Deze Next! wordt the next big thing, of dan toch in hun genre.