Night Ranger – High road

De verwachtingen bij een nieuw album van Night Ranger zijn altijd hooggespannen  en niet zonder reden. Eigenlijk heeft de band sinds het geweldige debuut Dawn patrol (1982) nooit echt slechte platen gemaakt. Toch heeft de groep het hoge niveau van jaren 80 pareltjes als Midnight madness (1983), Big life (1987) en het al genoemde debuut nooit meer gehaald.
Maar dat zijn dan ook albums van uitzonderlijke kwaliteit. Het neemt namelijk niet weg dat o.a. 7 wishes (1985), Man in motion (1988), Seven (1998) en recenter werk als Hole in the sun (2007) en Somewhere in California (2011) eveneens dik in orde zijn. Typische kenmerken van Night Ranger zijn de catchy ‘feelgood’ songs in combinatie met geweldig gitaarwerk van Brad Gillis en Joel Hoekstra en de afwisselende leadzang van bassist Jack Blades en drummer Kelly Keagy. Op High road zijn al deze facetten wederom ruim vertegenwoordigd.
Deze nieuwe plaat haalt het weliswaar niet ten opzichte van de jaren 80 klassiekers maar kan zich makkelijk meten met het latere werk. Night Ranger is simpelweg te goed om slechte albums te maken. De songs stralen spelplezier uit en het vakmanschap spat er zoals gewoonlijk weer vanaf. Puntje van kritiek is wel dat veel nummers dezelfde structuur hebben (met name de refreinen) waardoor het allemaal nogal op elkaar lijkt en er iets te weinig afwisseling is. Toch hebben de songs een hoog meezinggehalte en klinkt het allemaal als een klok.
Het titelnummer had zo op een van de eerste platen kunnen staan en is dan ook een van de hoogtepunten. Verder zijn Knock knock never stop, Rollin’ on, I’m coming home en de rustpuntjes Don’t live here anymore en Only for you only stuk voor stuk geweldig. High road is een perfecte plaat voor de zomermaanden. En wat zou het leuk zijn als de band eindelijk eens een Europese tour zou doen. Helaas heeft Night Ranger in Europa nooit de status gekregen die het in Amerika wel heeft waardoor een tour aan deze kant van de oceaan waarschijnlijk niet lucratief genoeg is. Maar we blijven hopen!