Respect voor wat Night Ritualz weet te brengen met slechts een keyboard en incidenteel een elektrische gitaar met een typisch jaren tachtig geluid. Solo artiest Vincent Guerrero IV weet er een leuke mix van te maken. De jaren tachtig en de hoogtijdagen van de darkwave zijn nooit ver weg. Het risico dat de eendimensionale aanpak de plank mis zou slaan is groot. De minimalistische aanpak werkt echter omdat Night Ritualz leuke en herkenbare nummers weet te creëren. Ondanks het beperkte instrumentarium weet Vincent namelijk toch best wat afwisseling te brengen. Dat doet hij door verschil in tempo aan te brengen en door te spelen met hard en zacht. De nummers zitten best aardig in elkaar. Het is geen plaat voor de jaarlijstjes maar het is verder prima gedaan. Het respect voor wat Night Ritualz brengt komt mede door de soms zeurderige maar ook veelzijdige stem van Vincent. Daarnaast weet hij verschillende invloeden goed te integreren. Niet alles klinkt even goed maar vooral de darkwave met een meezingende elektrische gitaar doen het goed. Luister bijvoorbeeld naar JayBee, I Never Get What I Wanted, Take Me 2 The Crib, Soñar en Try Means Fail. Het Mexicaanse temperament van Vincent komt duidelijk naar boven drijven bij Cuando Andas en Hace Tiempo. Het zorgt voor een leuke afwisseling door de positieve vibe. Deze plaat is een tijdreis naar een tijd dat de basis vaak niet veel meer dan een synthesizer was.