Na een geslaagde eerste dag van Nirwana Tuinfeest 2014, is het nu tijd voor nog een dag genieten van de Brabantse gezelligheid en het veelbelovende programma van vandaag. Er zullen nu niet alleen bands op het buitenpodium spelen, maar ook in de tent staan leuke acts.
Als ik bij de entree in de rij sta om binnen te komen, hoor ik nog net de laatste twee nummers van Red Sheeran. Zoals de naam al doet vermoeden covert Jordi de Backer de singer/songwriter Ed Sheeran. Het klinkt erg overtuigend.
Veel campinggasten hebben een korte koude natte nacht gehad maar zijn toch voor de Amsterdamse Dotan uit hun tent gekropen. Deze singer/songwriter brengt voornamelijk rustige nummers waarmee het heerlijk wakker worden is. Onlangs heeft hij het nummer Stolen Dance van Milky Chance bij Giel op 3FM gecoverd en ook nu wordt dit nummer gespeeld, tot grote genoegen van het publiek. Als er opeens een hond over het podium rent is Dotan even van zijn apropos en zegt dat de hond het geheime bandlid is. Het optreden start vrij ingetogen en wordt dan opgebouwd tot het hoogtepunt, waarvan de hit “Home” de afsluiting vormt. De meesten blijven geboeid staan luisteren, zelfs tijdens de regenbui.
De tent stroomt al weer snel vol als de broers van Poor John hun kwaliteiten vertonen. De een is de drummer, bassist en zanger. De ander is gitarist, zanger en speelt mondharmonica. Vette, smerige en vuige oude Rock ’n Roll uit de jaren ’60 en ’70 komt voorbij. Dit doen ze verdomd goed en werkt zeer aanstekelijk. Bij het podium wordt flink gedanst en als het optreden afgelopen is schreeuwt het publiek om meer.
Op het hoofdpodium staat Mozes And The Firstborn uit Eindhoven alweer klaar. Zij zijn een veel geziene gast op festivals in het binnen en buitenland. Toch lijkt het er op dat de festivalgangers van Nirwana niet zoveel interesseert. De band is erg in zichzelf gekeerd en maakt weinig contact met het publiek. De meesten om mij heen gebruiken de tijd om even bij te kletsen. Pas als de single I Got Skills gespeeld wordt komt het publiek een beetje los en richten ze zich weer naar het podium.
Tussen de optredens door moet er ook gegeten worden en daarvoor kan men terecht bij de diverse eetkraampjes met friet/snacks, loempia’s, kebab en hamburgers. Op de achtergrond speelt de akoestische band Jones in de tent. De organisatie maakt bekend dat de zaterdag met 2.800 bezoekers is uitverkocht.
Na het eten staat White Cowbell Oklahoma op het programma. Deze band komt helemaal uit Canada om te laten zien wat ze kunnen. Ze staan bekend om hun spectaculaire show met oneigenlijk gebruik van gemotoriseerd gereedschap, maar helaas zijn er dit keer geen vuurwerk en kettingzagen op het podium, want degene die dat normaal verzorgt ligt in het ziekenhuis met brandwonden. Gelukkig is er wel iemand bij de het geluid van de koebel ten gehore brengt en hij doet dat met verve. Het lijkt mij dat velen na dit weekend een koebel gaan kopen om net zo cool te kunnen zijn. De zanger neemt een stoel mee het publiek in en gaat daar op staan en roept de mensen toe om “Yeah” mee te zingen. Onvervalste rockmuziek waarop veel liefhebbers aan het dansen zijn.
Paul en Paul spelen en zingen als Dos Paulos vandaag een speciale set, namelijk de Seattle-Set. Er komen nummers voorbij van onder andere Pearl Jam en Nirvana in de puurste vorm. Gewapend met alleen twee akoestische gitaren en hun stem weten ze de hele tent te veroveren. Wat is dit mooi! Zij bewijzen dat je niet meer nodig hebt om je publiek toch te laten genieten van goede muziek.
Het is dringen geblazen voor aan het podium voordat het volgende optreden begint. Chef Special maakt namelijk zijn opwachting. Ze serveren een muzikale mix van hiphop, reggae, funk en ontspannen grooves met stevige gitaren en het publiek slikt het als zoete koek. Iedereen deinst mee en de energie spat van het podium af. Er is geen leeg plekje meer in de tuin van Nirwana te vinden. Mijn favoriete nummer Brids wordt niet vergeten. Ook de cover van Can’t Hold Us (Macklemore & Ryan Lewis) doet het goed. Als zanger Joshua Nolet gaat crowdsurfen is het feest compleet. Wat een feest! In plaats van er met een knaller uit te gaan, sluiten ze af met het rustige In Your Arms.
Terwijl iedereen nog steeds aan het bijkomen is van Chef Special begint De Staat op het buitenpodium. Eerlijk gezegd zijn mijn verwachtingen niet hoog van dit optreden. Ik heb De Staat vaker gezien en toen wisten ze mijn aandacht niet vast te houden. Dit is echter al enkele jaren geleden en er is ondertussen veel veranderd. Het optreden staat als een huis en ze hebben echt een eigen geluid en stijl. Tijdens Old MacDonald Don’t Have No Farm No More laat zanger Torre Florim zijn danskunsten zien. Ook komen de bekendere nummers zoals Sweatshop en The Fantistic Journey Of The Underground Man voorbij. Ga dat zien, ga dat zien, bijvoorbeeld op Appelpop.
De optredens in de tent staan gerand voor succes, zo ook die van Hillbilly Hayride. De tent staat weer vol met enthousiaste mensen en de sfeer is goed. Naast de leuke en vlotte covers die de band speelt, brengt gitarist Rob Verscharen Rise van Eddie Vedder, bekend uit de film “Into The Wild”. Een zeer aangename verrassing in het repertoire van deze band.
Dan is het tijd voor het wat zwaardere werk op het buitenpodium van Nirwana. Het is inmiddels al donker en Band of Skulls maken daar dankbaar gebruik van. Ze hebben zelf grote lampen meegenomen, die de band voornamelijk van achteren belichten waardoor er silhouetten ontstaan. Band of Skulls is het best te omschrijven als blues/garage rock. Met Emma Richardson en Russel Marsden als leadzangers is het nog het best te vergelijken met The White Stripes en The Kills. Hier op Nirwana komt het drietal beter tot hun recht dan op het grote podium op Paaspop dit jaar. I Know What I Am en Death By Diamonds And Pearls blijven wel de juweeltjes en zijn dan ook vooral de nummers die door het publiek herkend worden.
We sluiten de zaterdag af met het The Toy Dolls. Deze punk rockers maken er een groot feest van! Ze rennen en springen in het rond en lijken onvermoeibaar en dat ondanks de leeftijd van de mannen. Er is geen pauze nodig en de nummers komen in erg hoog tempo voorbij. Zowel jong als oud staat te springen op de muziek van dit aanstekelijk Britse duo op het podium. Als de eerste tonen van Nellie the elephant klinken gaat er luid gejuich op. “Nellie the elephant packed her trunk and said goodbye to the circus off she rode with a trumpety trump trump trump trump”.
Een waardige afsluiter van deze mooie dag in de tuin van jeugdcentrum Nirwana. Morgen nog een dag!
Verslag vrijdag
Verslag zondag