NONN – XVII

Het tweede album van het Zweedse minimalistische postpunk/ coldwave gezelschap NONN start hoopvol, maar weet door een gebrek aan variatie nog niet een heel album te boeien. Het ietwat zeurderige Pray is een duidelijk statement voor de rest van de plaat. Het uptempo gespeelde Clear en Hope zijn duidelijke aanwijzingen dat de band meer in haar mars heeft. Het eigenzinnige Believe is rustig en eentonig, maar door die onderkoelde toon onder de muziek klinkt het nog interessant. Daarna begint de herhaling. De band kiest voor een bepaald ritme en overheersende bas/ drum/ laag keyboard geluid. Die overheerst de rest van de muziek. Het is een belangrijke reden dat de band in herhaling valt. De zang is ook erg eendimensionaal. Het past bij het minimalistische karakter, maar het is ook een reden van het gebrek aan dynamiek. XVII is geen slechte plaat, maar het weet gewoonweg niet te verrassen. Voor de diehard fans van het genoemde genre een luisterbeurt waard, maar meer is er helaas nog niet van te maken.
NONN