Soms neigt de band naar Children Of Bodom in bijvoorbeeld Genesis vol. 666 zelf. Een compositie waarbij het drumwerk van Markku Tuuri die constant de vaart erin houdt. Het refrein is daarnaast in een sterke melodie neergezet en klinkt zelfs vrij toegankelijk. Northern Genocide heeft zichzelf geen grenzen opgelegd. In het uitstekende Black Widow mixen ze de keyboards met het geluid van een zangeres dat in sterk contrast staat met de grunts en het deathmetalritme dat aan de basis ligt van de compositie. Daarbij is het riffgeluid van Pyry mooi ingebed in het geheel.
Van een industriële beat in Annihilation Of The World Of Spirits naar meer deathmetal in The Siren wordt er alle kanten opgesprongen zonder dat de eenheid in het geluid van de band wordt verloren. Er is altijd dat kenmerkende geluid van Northern Genocide dat ondertussen vertrouwd klinkt.
Gezien de tijd van het jaar mag SINTropolis niet ontbreken. Luchtig van start gaande evolueert het langzaam in een zware stroperige compositie waarin het contrast tussen zware riffpartijen en een log ritme en engelenzang lijkt te worden uitvergroot. Denk hierbij maar aan een zware versie van Eluveitie. Opvallend is de laatste compositie Ikiruoste die geheel in de Finse taal is vertolkd. Het is meer uptempo en ook hier wordt er geschurkt aan de paganmetal waarin het keyboardgeluid zoals zo vaak op het album een prettige ondersteuning biedt.
Genesis vol. 666 is gewoon een lekker album met elf puike composities die liefhebbers van Eluveitie maar ook van Children Of Bodom wel zouden kunnen waarderen.