Nosound – Scintilla

Met het binnenhalen van Vincent Cavanagh (Anathema) voor twee nummers op deze CD doet het Italiaanse Nosound natuurlijk goede zaken voor extra publiciteit. De muziek heeft dezelfde voedingsbodem als Anathema, maar is duidelijk meer progressieve pop dan rock. Het klinkt als Pink Floyd zonder de diepgang of spanning. Je zit namelijk nooit op het puntje van je stoel als luisteraar. Daarvoor is de muziek te vlak en te rustig. Toch kent Scintilla haar mooie momenten. Afsluiter en titelnummer Scintilla bijvoorbeeld wordt uiterst rustig opgebouwd waarin niet het traditioneel heftige gitaargeluid het nummer eindigt, maar blazers. Eigenlijk heeft de band op deze plaat twee minpuntjes. De productie had gedurfder, meer bombastisch (op de juiste momenten) mogen klinken. Het had opener Short Story waarschijnlijk veel meer impact gegeven. Bovendien zouden de strijkers, drumwerk en blazers van het eigenzinnige Emily het dan tot echt ongekende hoogten kunnen stuwen. Het tweede punt is de zang, want die klinkt behoorlijk iel. Muzikaal gezien en wat betreft opbouw van de nummers heeft Nosound potentie, maar blijft het te veilig (klinken). Zo had Last Lunch bijvoorbeeld veel puntiger moeten zijn. Bij Little Man klinkt de band al als Anathema, terwijl Vincent pas het nummer daarna meedoet. In Celebration Of Life klinkt dan ook direct aangenamer. Niet alleen door de veel betere zang, maar ook door het fijne gitaargeluid op het einde. Het andere nummer waar Vincent op meezingt is misschien wel het heftigste nummer van dit album. Het klinkt als Anathema in haar begindagen zonder de echte melancholie en kracht, maar wel met de productie van ooit. Zeg maar zo rond de Alternative 4 periode. Het komt helaas niet echt uit de verf. Het Italiaans gezongen Sogno e Incendio door Andrea Chimenti is het meest progressieve nummer van deze plaat. In potentie het beste nummer, maar ook hier had de productie meer uitgesproken mogen zijn. Mede door de vlakke productie en de keuze voor meer pop dan rock is Scintilla een fijne luisterplaat. Jammer dat de plaat constant overheerst wordt door een gevoel dat het allemaal net beter had gekund.
http://www.nosound.net/
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/x665QyfeqcQ”]