Het is hard, bruut, ontzettend snel, pure industriële passie, Belgisch. Kortom, alle eigenschappen die bij de muziek van Notti Del Terrore passen. Naar aanleiding van hun allesvernietigende cd Havoc, vol met pulserende beats, raggs en snoeiharde metal werd het tijd om Guy (lead guitar) en KVN (zang en rhythm guitar) van Notti Del Terrore wat vragen te stellen.
Allereerst de complimenten voor Havoc. Een fraai stukje (industrial) metal.
Guy: Dankjewel!
KVN: Toppie!
De naam Notti Del Terrore klinkt bij lange na niet Belgisch. Waar komt de naam vandaan?
Guy: De naam is afkomstig van een zombiefilm van Italiaanse makelij. KVN kwam op het idee om die titel te gebruiken als bandnaam. Dat het Italiaans is, zorgt er alvast voor dat de groepsnaam opvalt en de afkorting NDT is ook best handig te gebruiken.
KVN: Ook de manier waarop sommigen het uitspreken is soms grappig. Haha.
Kun je onze lezers iets meer vertellen over de band Notti Del Terrore? Waar zou je bijvoorbeeld de muziek van Notti Del Terrore het best mee kunnen omschrijven?
Guy: De muziek is een mengvorm van de soorten muziek die we zelf graag horen en voor een stuk ook mee opgegroeid zijn. We houden van stevige industrial en dat gebruiken we dan ook. Ik denk dat het geen geheim is wanneer ik zeg dat zeker Fear Factory van grote invloed was, evenals Ministry. Maar er zit nog meer in, zoals Machine Head. Dat vloeit voor een gedeelte voort uit het feit dat dit de muziek was waar wij mee opgroeiden en die we toen (en nu) goed vonden (en vinden). We drijven de zaken muzikaal graag op de spits, maar er moet nog altijd een hoge graad aan herkenning en catchyness blijven. Het heeft weinig zin om door te rammen wanneer niemand enige structuur dan wel melodie in een nummer herkent. Het beukt en blaast, maar er zit nog enige subtiliteit in verweven.
KVN: We krijgen soms de opmerking dat we muziek maken die vele mensen al lang niet meer hebben gehoord. Het soort Metal van de jaren 90. Wat ook wel klopt. Dat is namelijk de muziek waar wij mee zijn opgegroeid. Albums zoals “Demanufacture”, ”, “Chaos AD” en “Burn My Eyes” hebben een grote invloed op mijn smaak voor Metal gehad. Ik vind ook dat je heel weinig van dit soort dingen hoort. Het moet allemaal supertechnisch of supermelodieus zijn. Waar is die agressie naartoe met af en toe een lekkere hook? Dat moet NDT zijn: lekker agressief en dan plots dat kleine orgasmetje tussendoor, hehe.“Chaos AD” en “Burn My Eyes” hebben een grote invloed op mijn smaak voor Metal gehad. Ik vind ook dat je heel weinig van dit soort di
De vorige EP (3-TR-DIP) en CD (MX D35TRX10N) hadden een titel met cijfers en letters alsof het een kentekenplaat van een auto betrof. Jullie nieuwste product heet ‘gewoon’ Havoc. Vanwaar die verandering in schrijven?
Guy: De aard van de muziek vroeg deze keer om een lekker directe titel. De eerste zei letterlijk wat het was, namelijk een volledig zelfgeproduceerde EP met drie nummers; de tweede was een stuk mechanischer van opzet en nu gingen we rechtstreeks voor de slagader en dat smeekte gewoon om een titel die aangeeft wat iemand te horen zal krijgen.
Jullie hebben België als voedingsbodem. Hoe fungeert deze voedingsbodem voor de muziek die jullie maken of metal in het algemeen?
Guy: Dat we Belgen zijn, doet er naar mijn gevoel weinig toe, om eerlijk te zijn. We doen ons ding en hoewel onderbouwde commentaar krijgen altijd aardig is, trekken we ons daar weinig van aan: wij moeten nog steeds plezier hebben in wat we brengen en dat hopelijk ook overdragen op anderen. Lukt dat, dan is dat fantastisch. We komen niet uit een verworpen sociale klasse of zo, dus dat we kwaad klinken, is vooral goed om alledaagse frustratie er eens goed uit te rammen, haha! Je kan altijd zeuren over hoe moeilijk het misschien is om aan de bak te komen als band, maar in plaats van constant te zeuren, doen wij er liever iets aan. We spelen misschien niet alle podia constant plat, maar we gaan er wel voor om telkens effectief op te treden. Er wordt wel eens gezegd dat de Belgische metal stiefmoederlijk behandeld wordt, maar dat is volgens mij overal zo. Er zijn immers groepen genoeg die zich daar geen barst van aantrekken en er voor gaan. Er wordt dan ook hard voor gewerkt. Wij werken ook hard, maar dan vooral aan songs schrijven en die perfectioneren en zelf betere muzikanten worden. Me dunkt dat dit het voornaamste doel is als muzikant, want als iemand begint om simpelweg succes te hebben, dan zit die bij metal in de verkeerde branche.
Eén van de opvallende kenmerken van jullie muziek is de industriële metalkant. Waar is de voorliefde voor industriële metal begonnen?
Guy: Dat moet vast komen vanuit onze interesse in onder meer Fear Factory en Ministry maar evengoed ‘echte’ industrial als KMFDM. Dat machinale, strakke en beukende spreekt ons allemaal aan. De eerste keer dat een album als ‘Demanufacture’ door de luidsprekers schalt, dat kan toch niet anders dan aanspreken? Dat was destijds nieuw, fris en wij willen dat voor een stuk ook aanbrengen, al doen we er wel ons eigen ding mee.
KVN: ik vind industriële Metal de enige Metal, en dat is zeer persoonlijk, die me nog warm kan krijgen. Er kan daar zoveel agressie inzitten door het gebruik van vette beats en danceritmes waardoor er ook groove bijkomt. Een stevige groove kan vaak veel harder aankomen bij de luisteraar dan een blastbeat die drie minuten lang doorgaat. Het is ook Metal waar meer in kan geëxperimenteerd worden, vind ik.
In Fixless en een stuk van My Name hoor ik ook wat elektronische invloeden. Klopt dat?
Guy: Dat klopt zeker. Electro of dance kan altijd, maar het moet vooral beuken. Subtiliteit is wat dat betreft een loze zaak.
KVN: Bij Fixless zeker. Ik wil voor de volgende plaat meer zo van die elektronische passages zonder natuurlijk de Metal uit te oog te verliezen.
Pervasitile is één van mijn favoriete nummers van de cd? Is er ook een nummer voor jezelf waar je enorm trots op bent en waarom juist dit nummer?
KVN: Allemaal, want ik heb er maanden met m’n neus opgezeten om ze goed te krijgen voor de cd.. Maar als ik moet kiezen is m’n absolute favoriet toch wel “My Name”. Het is een nummer dat zo hard gaat om dan op het einde over te gaan in (daar is het weer) een orgasme van muziek. Die opgebouwde spanning van de twee voorgaande minuten die dan plots wordt losgelaten en je meeneemt naar een hogere sfeer. Machtig. Maar ook Perversatile vind ik leuk omdat daar dan weer die lekkere groove in zit met een catchy refrein en net wanneer je denkt dat het een lekker kabbelend nummer is, BAM!. Daar gaan we weer lekker vooruit! En vlammen maar! Maar elk nummer heeft wel iets dat ik leuk vind. Dat was ook de bedoeling tijdens al het opnemen en mixen om ze voor mezelf interessant te houden. Ik moest hier en daar wel iets insteken zodat ik ze leuk bleef vinden.
Guy: Het is oeverloos clichématig, maar ik hou van alle songs. Misschien dat bij een volgend album ik eerder een favoriet op ‘Havoc’ kan aanwijzen, maar nu… Hoewel, misschien is voor mij ‘Summoning Tchernobog’ een soort favoriet, omdat ik die gewoon erg leuk vind om te spelen: die combinatie van pompende riffs met melodieën, dat zijn dingen waar ik wel van houd.
Kenmerkend voor alle nummers is toch wel dat het snel is en vol met energie. Waar halen jullie de energie vandaan?
KVN: Ik wil altijd een stap verder gaan. Hoe kunnen we het vorige nog tippen? Dat is bij mij de drijfveer. Gewoon steeds verder de grenzen verleggen en extremer gaan. Telkens weer iets anders doen, zien dat de luisteraar zich niet gaat vervelen. Daaruit put ik m’n energie. Ik heb je net doorzeefd met een hoop kogels, nu hak ik verder op je in met een botte hakbijl. Zo moet NDT zijn!
Guy: Als ik voor mezelf spreek, vind ik snelle of harde muziek ideaal om frustraties en agressie op een verantwoorde en leuke manier te kanaliseren. Metal is wat mij betreft daar ideaal voor. Zodra ik een uur of twee gespeeld heb, ben ik helemaal vredig en voel ik niet meteen de nood om de straat op te gaan en iemand een slag in het gezicht te geven, haha! Alle respect voor langzame muziek (die ik soms ook wel apprecieer), maar ik zou het niet willen spelen. Ik verveel me dan direct dood. Naar mijn gevoel is energetisch gewoon beter passend met wie we zijn als mens en is het zo’n soort muziek die we liefst spelen. Of dat ligt allemaal aan mijn hyperactiviteit, natuurlijk, haha!
KVN: Het ligt aan zijn hyperactiviteit, hoor. Hehe.
Lukt het je om die enorme adrenalinestoot ook op het podium neer te zetten? En wat is dan je geheim?
Guy: Te oordelen naar commentaar die we krijgen na een show lukt ons dat vrij goed. De enige voorwaarde is wel dat het geluid goed zit of de geluidsman die het goed krijgt, anders ligt het buiten ons vermogen. Je mag nog alles geven wat je wil, als het geluid in de zaal bagger is, dan sta je daar maar mooi aangeklede aap te spelen. Live spelen we wel geconcentreerder dan op repetitie – wat ook logisch lijkt – maar het gaat in de eerste plaats om ons te amuseren. Een band die zich amuseert op het podium, amuseert ook de mensen in het publiek. Zo simpel is dat.
Tegenwoordig is Fré jullie nieuwe bandlid. Hoe zou je de verandering van drumcomputer naar Fré kunnen omschrijven?
Guy: We hebben nu live meer punch en vooral: hij kan de nummers een nieuw élan geven door zaken toe te voegen. Het geheel is organischer en dat maakt de muziek extra agressief. Het machinale aspect is niet verloren, maar op een andere manier geïntegreerd. We kunnen nu ook iets makkelijker improviseren of een song wat langer laten duren of anders uitspelen. Wanneer je vasthangt aan louter een drumcomputer is het voorbij wanneer de tape spreekwoordelijk gedaan is.
Hebben jullie op drumgebied de oudere nummers nog moeten aanpassen?
Guy: Op zich niet zo. Dat is zo zalig aan Fré: hij kan onze oude nummers zonder problemen aan. Hij wisselt wel eens vaker af met gebruik van toms of cimbalen, maar de rode draad blijft behouden. Dat was ook een vereiste, maar we zijn er erg blij mee dat het hem zonder problemen af gaat.
KVN: Hij had geen keuze, hij moest de nummers spelen zoals ze zijn / waren. Onder lichte dwang en met tasers hebben we hem naar onze hand gezet. Nee nee, hij wilde het zelf ook spelen zoals het was, dus dat konden we alleen maar toejuichen!
Dat Fear Factory en Ministry een invloed zijn voor de band is mij wel duidelijk. Ik las echter dat ook Devin Townsend jullie beïnvloedt. In hoeverre gebeurt dit?
Guy: We zijn nogal behoorlijk fan van alles wat Devin Townsend doet, zowel van zijn episch melodieus werk als zijn razernij bij Strapping Young Lad. Die muzikale invloeden zitten zeker in een paar songs en zanglijnen, maar echt er dik op leggen, gebeurt niet. Het is ook nogal lastig om die mens te benaderen, want wat mij betreft is Devin geniaal. Daarbij, klakkeloos een doorslagje vormen van ofwel Devin of eender welke andere artiest is lullig. Dan kan je beter een degelijke coverband vormen in plaats van eigen songs te pennen.
KVN: Townsend beïnvloedt m’n manier van werken aan muziek. Het epische soms, de kracht om in elk nummer toch iets catchy te steken en dat in combinatie met zeer veel power. Ook zijn gebruik van meerdere stemmen en multitracking hebben een grote invloed op hoe ik naar muziek kijk op productioneel niveau. Hij gebruikt ook veel ‘earcandy’, die kleine dingetjes hier en daar die het net wat spannender en leuker maken. Op Unstoppable Killing Machine heb je tijdens het refrein een koor op de achtergrond. Die dingen bedoel ik dus. Eigenlijk ben ik dat gewoon met een hoge stem en dan zo meerdere malen opgenomen. Maar die dingen zijn zijn invloed op onze muziek.
Hoe werkt het schrijven van een nummer eigenlijk bij Notti Del Terrore?
Guy: Dat varieert. Heel vaak komt KVN met een drumlijn of gitaarpartij af en dan doen wij er als band ons ding mee tot alles op zijn pootjes staat. Of Wim bedenkt een baslijn, of ik schrijf iets uit… Wat dat betreft zijn we een van de meest democratische bands die er rondlopen,denk ik. Als een idee werkt, dan gaan we er voor. Dat is wel al eens wat gevloek en geschaaf, maar tot dusver is dat een principe dat goed werkt.
KVN: de basis van HAVOC lag deze keer vooral bij mij. Ik programmeerde de drums met enkele riffs die ik al had en nam die dan mee naar de repetitie en vroeg dan aan de rest om samen de gaten in de nummers op te vullen. Soms zat Guy daar, soms Wim, soms beide. Ieder voegde zo z’n ding toe. Elk nummer buiten Summoning Tchernobog, is op die manier ontstaan. Bij dat nummer zijn we gewoon wat riffs beginnen combineren en dan zijn de drums erbij gekomen. Dat was de manier van werken op onze vorige cd, MX D35TRX10N, en je voelt dat die plaat minder 1 lijn vormt. Ik denk dat iemand best de basis legt, waarna iedereen nadien een stukje mag komen bouwen. Zo krijg je een lijn in een plaat. Ik vind HAVOC vele samenhangender klinken dan de vorige en dat was ook de bedoeling.
De nummers voor Havoc zijn weer opgenomen in ‘The Game Room’. Welk voordeel heeft dit?
KVN: ik bepaal de klank en niet tijdsdruk en geld. Ik ben een muggezifter op dat gebied en blijf mixen en mixen en spullen bijvoegen. Kan niet als je geen eigen faciliteiten hebt, tenzij je het budget van Metallica of zo hebt natuurlijk. En elke plaat evolueren we dus ik ben al benieuwd hoe de volgende gaat klinken.
Guy: We kunnen alles op ons eigen tempo doen, zonder druk van buitenaf. Dat maakt veel verschil, omdat we dan kunnen werken tot we echt tevreden zijn van een song. In een externe studio zitten we met tijdsdruk en financiële druk en ik betwist het goede van een externe studio niet, maar wij werken nu veel relaxter. Een groot gedeelte van het budget dat anders in studiotijd zou opgaan, kunnen we nu besteden aan andere zaken. Daarbij, zelf de touwtjes in handen hebben, heeft ook zijn voordelen, want je bent enkel aan de band verantwoording schuldig en niet aan allerlei andere personen.
Wat kunnen we in de toekomst van Notti Del Terrore verwachten?
Guy: KVN is druk in de weer met onze tweede videoclip, dus die komt er nog aan. Er zijn shirts op komst, we gaan stilaan nieuwe songs beginnen schrijven en hopelijk komen er nog wat shows uit de bus. We zien wel. Ervaring leerde ons dat wie te krampachtig op zoek is naar optredens, veelal gefrustreerd raakt. Wij werken ook best wel hard, maar zonder druk of frustratie.
KVN: Inderdaad de videoclip en t-shirts. Die videoclip wordt heel speciaal. Ik ga nog niet teveel verklappen maar het wordt iets dat je bij onze muziek verwacht. EN ze zal volledig geanimeerd zijn. Daar gaat voorlopig al m’n vrije tijd naartoe dus het wordt heftig! Iets voor midden augustus. En eens dat klaar is, ga ik een fundament bouwen voor de volgende cd en iedereen erop laten bouwen, he! En dan hopen we je weer eens te verrassen op een aangename manier! Wordt interessant met een drummer van vlees en bloed erbij.
Wanneer de mogelijkheid zich voor zou doen om met een andere band een cd op te gaan nemen. Voor welke band zouden jullie kiezen?
KVN: Iets industrieels. Fear Factory natuurlijk. Of Hanzel und Gretyl of iets in die aard. Een band waarvan je weet dat het publiek je ook leuk gaat vinden.
Guy: Goh, dat kunnen er zoveel zijn… Maar als ik op dit moment moet kiezen, dan ga ik voor Devin Townsend, Arjen Lucassen of Iced Earth. Ik kan moeilijk anders dan mijn drie favoriete bands/artiesten opnoemen, maar als Steve Harris ooit belt, ga ik toch ook geen nee zeggen, haha!
Nogmaals…het was prettig om Havoc te beluisteren. Ik wil je nogmaals bedanken voor de tijd en graag tot ziens.
KVN: jij bent bedankt voor de review. Het doet deugd om te lezen dat iemand plezier beleeft aan al dat hard werk. Dankjewel, echt super!!!