En dat is nodig, want de acht nieuwe nummers op Havoc hebben een grote intensiteit qua ritme en kracht. De snelheid zit er behoorlijk en de industriële metal hamert zich een weg door je gehoorgang. Niet het industriele van een Rammstein, daarvoor is Notti del Terrore veel te snel. Invloeden van Fear Factory liggen meer aan de basis van het geheel. Het openingsnummer Recharge is nog vrij tam. Vanaf Unstoppable Killing Machine is de rem er volledig af en klinkt Notti del terrrore als een geoliede machine die schijnbaar onvermoeid zijn kunstje doet. Zo tussen alles door is er de nodige elektronische invloed. Vooral in het nummer Fixless is dat een overduidelijk accent binnen de snelheid van het nummer. Daarnaast ook nog in het outtro van My Name dat naadloos in Perversatile overgaat. Een prachtig nummer dat in een staccatoritme, ondersteund door een mechanisch instrumentarium, voorbijdreunt. Het verbaast me bijna dat zanger KVN niet overgaat in een rapachtige tekst. De versnelling halverwege het nummer gaat via de derde richting de vijfde versnelling om daar te blijven hangen. De gitaarsolo slaat dan even een bruggetje naar het einde van het nummer. Even rustig een cd’tje opzetten is er niet bij met Notti del terrore. Variatie is ook niet echt iets waarvoor je Havoc zou moeten kopen.
Zit je echter vol adrenaline, wil je wel eens weten hoe het voelt om ADHD te hebben, of wil je gewoon goed uit je dak op een flinke pot industriële metal, dan kun je Havoc rustig aanschaffen om daarna snel een cd-speler te zoeken. En dan zou ik zelf beginnen met Perversatile.