Novatia – Flow

Go with the flow. Een quote die vandaag de dag regelmatig langs komt. In de flow zijn betekent creatief zijn, productief zijn, in control zijn. Je eigen keuzes kunnen maken en daarbij je hart volgen en je eigen weg vinden door het leven. Dit ongrijpbare gevoel was de inspiratie voor de in 2014 geformeerde Nederlandse band Novatia.
Na hun debuut Remind You Of Yourself uit 2015 en het vervolg Reflection Of Thoughts uit 2016, ligt daar nu hun derde kortspeler. “Door te kijken naar onszelf en anderen, hebben we geprobeerd te achterhalen hoe mensen geïnspireerd raken om datgene te doen wat ze moeten doen om het beste te maken van de situaties waarin ze terecht komen. Hierbij kwamen we zelf ook al snel in de flow, en smolten de muzikale en tekstuele ideeën voor deze ep als vanzelf samen”, is wat zanger Joep Selen hier over zegt.
Het schijfje opent op The Night Is Filled With Colours met een dromerig en fraai toetsenintro van krap twee minuten. Met het toetsenwerk van Ingmar Kops zit het op deze ep overigens toch wel goed. Lekkere loopjes worden afgewisseld met sfeervolle tapijten op de achtergrond. Minder ben ik te spreken over de zang van Joep Selen. Zijn vrij hoge zang klinkt her en der nogal breekbaar en doet geforceerd aan. Maar dit is natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak. Het gitaarspel is over het algemeen melodieus en slepend op een manier waar Pendragon en Mystery patent op hebben. Between The Lines is met zeven minuten het langste nummer. Hier komt het losse en open drumwerk goed tot zijn recht. Het eerste deel van het nummer is rustig. Halverwege neemt de intensiteit toe en wordt er stevig op los gerockt. Selen doet enorm zijn best om binnen de lijnen te blijven maar slaagt daar helaas niet altijd in.
De poppy kant van Novatia horen we op May We Interrupt. Met halverwege weer een heerlijk toetsenintermezzo. This Drive heeft een funky inslag dankzij tal van koperblazers. Verder is het nummer doorspekt met puntige gitaarsolo’s, toetsenloopjes en een heuse (korte) basgitaarsolo. Helaas moet ik ook hier zeer kritisch zijn op de zang. Dat Selen wel degelijk kan zingen laat hij horen op het rustige en jazzy aandoende Before Autumn Comes. Hier blijft hij netjes binnen de lijnen en hoeft zich niet te forceren. Het sferische toetsenwerk blijft op de achtergrond, behoudens een mooie solo. Verder horen we akoestische gitaar en is de ritmische begeleiding sober en doeltreffend. Persoonlijk vind ik dit nummer het hoogtepunt van deze ep.
De laatste jaren brengen progressieve rockgroepen in toenemende mate ep’s uit. Een logische redenering wanneer je wilt peilen wat de liefhebber van je muziek vindt. Na de derde ep op rij hoop ik dat Novatia deze flow onderbreekt en de uitdaging aangaat om een volwaardig album uit te brengen.