Nuclear Warfare is een Duitse thrashband die al 18 jaar on the road is. Het nieuwe hoofdstuk in dat verhaal is het zesde album Lobotomy. Hoewel ze dit album in Brazilië zijn gaan opnemen, klinkt alles op Lobotomy heel hard zoals de Duitse thrash van de jaren ’80. Daar zijn nog steeds genoeg fans voor te vinden. Bombshell Disease en Fuck Face zijn pure oldschool Teutonenthrash in de traditie van Sodom, Destruction, Tankard en Kreator. En zo staan er nog wel een paar op dit album.
De uitzonderingen op Lobotomy hebben een Bay Area-elementje, zoals op de intro’s van Gladiator en Betrayers From Hell, maar reken toch vooral op rammen en beuken. Daar excelleren ze dan weer in. Geen productionele toevoegingen, geen gedoe met overbodige melodielijnen, maar gewoon er vol voor gaan en af en toe een vette gitaarsolo. Niet het soort thrash waarmee je een prijs zal winnen voor originaliteit, maar wat een overgave. Je voelt aan alles dat dit voor deze band eindeloos veel voldoening heeft en dat enthousiasme moet ook de bloeddruk van elke thrashliefhebber omhoog duwen. Helemaal leuk wordt het op Death By Zucchini. Hoe je door een courgette dood kan gaan, dat laat ik jullie zelf ontdekken.
Nuclear Warfare verdient een stek in het clubcircuit en op de kleinere metalfestivals, als we daar na de viruscrisis weer aan toe zijn.
Nuclear Warfare – Lobotomy
372
vorig bericht