Aan inspiratie bij het Siberische Nytt Land geen gebrek. Het project rondom de partners Anatoly Pakhalenko en Natalya Pakhalenko, brengt reeds hun achtste album uit. Net als bij Ritual, geschiedt dit wederom onder het label Napalm Records. Dit is vanzelfsprekend een aanzienlijk aantal. Zeker gezien het feit dat al deze uitgaven plaatsvonden binnen een tijdsbestek van tien jaar. De muzikale creatie beweegt zich ergens tussen de sferen van Nordic Folk, Neopaganisme en Ambient in en vertoont sterke gelijkenissen met bands als Heilung, Wardruna en SKÁLD.
Dat atmosfeer een wezenlijk element vormt in de muziek van dit tweetal wordt kristalhelder op Nord. De klinkende belletjes en de traditionele instrumenten worden afgewisseld met de engelenstem van Natalya en de keelklanken van Anatoly. De inzet van diverse fluiten voegt een extra dimensie toe aan de klankwereld. Dit maakt het geheel buitengewoon boeiend om naar te luisteren.
Tijdens Risu Raknar fungeert Anatoly echter meer als sjamaan, met als doel de luisteraar in een staat van hypnose te brengen. De veelvuldig gebruikte keelzang komt in dit nummer perfect tot uiting en met name wanneer deze samenvloeit met de zuivere zang. Door dit samenspel mag het stuk zich beroemen op een prominente plaats in het betoverende oeuvre van Nytt Land. Daarbij leent het Oud Noors zich ook uitstekend bij deze donkere en mystieke composities.
Dit duo presenteert geen loutere nummers, maar biedt eerder afzonderlijke rituelen die zorgen voor een transcendente ervaring. Om te versmelten in deze gecreëerde pracht, is het dan ook aan te raden om dit album in z’n geheel te beluisteren. In zijn totaliteit nodigt het namelijk uit tot wegdromen op de klanken van deze tribale sferen. De aangrijpende composities kunnen zo als alternatief voor recreatieve drugs dienen. Manito kan menig luisteraar laten wegglijden in hallucinaties, middels eenvoudige, doch uiterst doeltreffende soundscapes. De toevoeging van kraaien en andere bosgeluiden bij deze nummers dragen allen bij aan de juiste atmosfeer, welke vaak ontbreekt bij veel ensembles in dit genre. Instrumenten als de talharpa en kantele completeren dit album en zorgen ervoor dat ook dit ritueel opnieuw overtuigt.
Of Torem superieur is aan het voorgaande Ritual? Datlaat ik ter beoordeling aan de luisteraar. Eén ding staat vast; een waardige opvolger is het allerminst. Het is wachten op de eerstvolgende liveshow, die naar alle waarschijnlijkheid nog indrukwekkender zal zijn met de toevoeging van deze nieuwe rituelen. Zelfs met een overvloed aan releases, handhaaft dit duo onverminderd de kwaliteit die we van hen gewend zijn. Voor mij een vooraanstaande kandidaat voor het album van het jaar!