Obituary – Obituary

Obituary bestaat dertig jaar en leveren met het album Obituary nummer tien uit. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik  Obituary al dertig jaar niet heel erg volg en daarmee kan ik onbevooroordeeld het album lekker beluisteren. Al snel blijken de deathmetallers uit Florida tussen 1997 en 2003 zichzelf vrijaf te hebben gegeven, maar bloed gaat waar het moet gaan en de band, waarvan zanger John Tardy, drummer Donald Tardy en gitarist Trevor Peres de meest oorspronkelijke leden zijn, doet gewoon waar het zin in heeft en dat is muziek spelen. Hard, opzwepend, strak en veel.
Dat blijkt ook wel in de tien composities die het nieuwe album telt. Voor het album Inked In Blood uit 2014 maakte de band gebruik van een crowdfundingcampagne. Een mooie ervaring, maar Obituary komt weer gewoon uit onder de vlag van Relapse Records.
Het algemene gevoel dat ik overhoud aan het album is de onophoudelijke groove en voortschrijdende energiestroom die er vanaf komt. De goed geoliede machine gaat op vol vermogen in het uptempo Brave. Het vijftal windt er geen doekjes om dat ze gretig zijn en de tand des tijds lijkt vooralsnog geen vat te hebben op hen. Sentence Day is een sterk vervolg op Brave. Het geheel raast voort terwijl gierende gitaarsolo’s je steeds even op scherp zetten. Kenny Andrews (sinds 2012 lid van de band) laat snerpend horen waar hij en de band voor staan. Namelijk deathmetal met een hoofdletter.
In A Lesson in Vengeance mag ook Trevor Peres laten horen waarom Obituary toch al jaren tot de verbeelding spreekt van veel fans. Zijn groovende riffs raggen er stevig in en zijn een voorbeeld voor menig andere band. De niet te stuiten wals verpletterd alles en iedereen en kent voor mij in End It Now een favoriet van het album. Sterker nog. De compositie hoort nu al tot één van de beste die ik dit jaar ga horen. Qua stemgeluid doet het me sterk denken in de ‘refreinen’ aan een band als Despised Icon die vorig jaar met Beast hetzelfde in mij wist te beroeren. End It Now is wederom gezegend met een lekker snel tempo en raakt je recht tussen de ogen. De zang is uiterst doeltreffend en vooral in de metersdiepe ‘gorgelende’ stukken waarin John Tardy met een stalen huig molenstenen verbrijzelt. Sterk aspect dat vaker in de composities naar voren komt is de versnelling in tempo. In It Lives krijg je te maken met een trage repeterende riff die op gezette tijden wordt afgewisseld met zo’n verandering in tempo. Hetzelfde wordt bewaarheid in Turned To Stone. Het geheel lijkt een tweede aflevering van de compositie Betrayed waarin bassist Terry Butler zijn snaren even zwaar en flink mag laten vibreren.
In Straight To Hell werkt het precies de andere kant op. Juist hier zorgt de vertraging voor een zompig ploegend doommetaleffect terwijl het stemgeluid van John als gasexplosies naar de oppervlakte stijgen. Het album sluit af met de compositie Ten Thousand Ways To Die. Een compositie waarvan de video twee weken geleden online werd gezet en werkelijk een must-see is. Na de video van Violence een jaar geleden is Obituary wederom de samenwerking aangegaan met director Balázs Gróf en het resultaat mag er weer zijn. Een video waarin Obituary laat horen wat ze in huis hebben en zichzelf vooral niet serieus nemen. Misschien niet het meest krachtige nummer van het album, maar de video blijft er een om je te bescheuren.