Zoli heeft al in meerdere interviews aangegeven dat dit album niet gevuld is met hardcore, maar meer het type rocksongs voor de arbeider die graag een tuinfeestje geeft en kratje bier in de garage heeft staan. Inderdaad, met hardcore heeft het album niets van doen. In die zin zal het fans van Ignite teleur kunnen stellen.
Hoewel de titel zo van een hardcore song afkomstig zou zijn is Death Of Liberty een laidback nummer. Like A Lady is zo vlot en gelikt dat het van een Journey album had kunnen komen. A Separate Peace begint vrij krachtig en heeft dan nog het meeste gemeen met Zoli’s hardcore verleden.
Waar hij eerst zong over politiek, de hardcore scene en sociale misstanden, gaan zijn teksten nu over het dagelijks leven van zijn medemens en over zijn favoriete steden, Budapest (Budapest My Love) en Santa Monica.
Wat blijft is de gouden stem van Zoli. Een stem die ontzettend veel kracht herbergt en tegelijk heel zalvend en melodieus is. Op een nummer als Hold Me staat hij dan ook garant voor een portie kippenvel bij de luisteraar. In plaats van door hakkende riffs en breakdowns wordt zijn mooie stem nu ondersteund door meer klassieke gitaarsolo’s en piano. Dit geeft het breekbare in zijn stem het podium waar zijn eerdere werk minder voor geschikt was.
Een kleine persoonlijke teleurstelling zit hem in het feit dat alle tracks of al eerder uitgebracht werden als single en de rest op Zoli Band album California stonden. Weinig nieuws onder zon dus voor trouwe fans van Zoli. Met een betere bandnaam en een duidelijk grotere promotionele push kan dit album de kennismaking betekenen voor het grote publiek, met de stem die me al jaren lang heeft weten te roeren en inspireren.