Het debuutalbum van deze in 2008 opgerichte band. Gitarist J. Frezzato (ex-Electric Six) en zangeres Masha Marjieh hebben de handen ineen geslagen en komen met een sterk album voor de dag. Aan inspiratie geen gebrek bij dit album, Frezzato verteld dat hij droomde over een ruimteschip in de vorm van een octopus, zwevend over de aarde na de armageddon. Daarna kwam hij in het bezit van het boek The Octoopus, geschreven door Kenn Thomas en Jim Keith, en de basis was gelegd.
Lekkere gitaar partijen, vloeiende licks en scherpe riffs, allemaal onder begeleiding van een stevige drumpartij en een nadrukkelijk aanwezig orgel. Dat geeft de globale basis weer. Zangeres Marjieh weet zich perfect staande te houden tussen al dit muzikale geweld. De nummers zijn niet overweldigend stevig, maar er staat wel een muur van geluid. De vijfkoppige band weet voor voldoende volume te zorgen.
Het titelnummer is lekker uptempo en wordt overheerst door de gitaarpartijen. Een aanstekelijk refrein zorgt voor een aangename kennismaking. Slave And Master is wat steviger en ook wat psychedelischer, waarna het stevige Strike volgt. Net als het openingsnummer Beyond The Center doet het denken aan tijden van weleer, de eerste noten van Black Sabbath bijvoorbeeld. Pakkende riffs en een stevig ritme maken de herinnering levend.
Het nummer Fleetwood Mac is het rustpunt op het album, het nummer is sferisch en breekbaar. De intieme zang van Marjieh wordt slechts af en toe onderbroken voor een vuige gitaar riff. Langzaam maar zeker groeit het nummer in tempo en wordt het een rocknummer. Black Dynamite volgt direct, donker en zwaar met zware drumslagen. In veertig minuten tijd weet de band een verrassende set nummers neer te zetten. Met volle overtuiging brengt de band haar tien nummers in het voetlicht. Dit is een debuut dat zeker naar meer smaakt.