Odd Dimension – The Blue Dawn

De vijf Italiaanse heren van Odd Dimension hebben onlangs een derde langspeler uitgebracht. Het heeft de fans acht jaar laten wachten, maar uiteindelijk is afgelopen maart het fonkelnieuwe conceptalbum The Blue Dawn gelanceerd.
Oorspronkelijk opgericht in 2002, waarna er negen jaar later een eerste debuutalbum werd uitgebracht. Tussen het tweede en dit nieuwe album zat acht jaar. Dus de heren nemen het werk serieus en leveren niet zomaar een album af. Dan moet het allemaal wel helemaal uitgewerkt zijn.
Zo ook deze nieuwe schijf. Dit keer met een nieuwe basis line-up. En er is een nieuwe drummer met de naam Marco Lazzarini (Secret Sphere, Timo Tolkki’s Avalon). Zanger Jan Manenti (the Unity) neemt voor het eerst de hoofdrol op zich. Hij speelt op dit concept album de rol van ruimtereiziger Markus. Zijn tegenspeelster is zangeres Aileen in de rol van Eloise. Het tweetal reist naar de planeet Axtradel om een nieuwe leefgemeenschap te stichten. Echter voordat ze het einddoel bereiken worden ze belaagd door een volk dat de Helidunians heet. Op de vlucht geslagen komen ze uiteindelijk op een onbekende planeet terecht dat ze de naam de Blauwe Planeet geven. Hier eenmaal aangekomen start het avontuur met alle up en downs om een nieuwe generatie te stichten.
Het verhaal wordt in tien hoofdstukken verteld door de bandleden en een aantal gasten. Roberto Tiranti (ex-Labyrinth) en de wel bekende toetsenist Derek Sherinian, die zijn magie uitvoert op de titeltrack, zijn zomaar twee van deze gasten uit deze lijst.
Mission n° 773 is een korte instrumentale opener waarbij de sfeer van het verhaal meteen duidelijk is. De lancering van het ruimteschip dat meteen doorschiet naar de landing op Axtradel. Dit tweede nummer verwelkomt de reizigers met snel toetsenwerk en fraaie gitaarsolo. Duidelijk is waar de muziek op is gebaseerd. Dream Theater, Rush en zeer zeker ook de vele Ayreonfans kunnen hun hart ophalen. De vocalen van Jan Manenti zijn krachtig en gevarieerd. Gitaarsolo’s, keyboards en tempowisselingen vliegen om je oren. The Invasion begint wat dreigend en geeft aan dat de badguys onderweg zijn. Zeven minuten duurt het hierna uiteindelijk om te vluchten naar de Blauwe Planeet.
Het langste nummer is de titeltrack. De epic van ruim tien minuten is het paradepaardje van dit album dat alle facetten bevat van een sterk progmetal album. Met het verhaal in je achterhoofd en de ogen dicht is het een heerlijk tijdsverdrijf waarin je je inderdaad op een andere planeet begeeft. Zeer zeker een aanrader voor alle progmetal liefhebbers die niets minder willen dan technisch goede muzikaliteit en vakmanschap. Dat het wat composities gezien af en toe iets vernieuwender zou kunnen zijn doet niets af aan het geheel dat ik heel erg sterk vind.