Ook deze EP bevat drie nieuwe composities die geheel in de vertrouwde stijl van Of Mice & Men zijn neergezet.
Levee trapt af met een prettige doch ferme streling van mijn metalcoreneuroon. De ferme stukken die opgebouwd zijn rond een relatief rustige gitaarpartij zijn aan elkaar gelijmd met terugkerende intermezzootjes waarin in een enkele seconde spanning wordt opgebouwd en waarin enige dubstepelementen verweven zijn in het totale geluid. Waar Of Mice & Men sterk in is, is de verdraaid aantrekkelijke melodie die ze in Levee weer neerzetten. Vanuit die goede stabiele basis droppen ze hun kracht onder meer door krachtige zangpartijen.
Bij de single Bloom is dat niet heel anders. Hier kiest de band voor een rustige enigszins lange aanloop voordat ze los gaan. Het tempo ligt niet heel hoog, maar de combi van een dijk van een riff, een pompend ritme en afwisselende zang laat het geheel wel grooven.
Bij Pullling Teeth wijkt Of Mice & Men niet af van de ingeslagen weg, maar hier, in tegenstelling tot de EP Timeless, hebben ze de meest krachtige compositie wel als laatste bewaard. Het is allemaal net wat meer tot het uiterste neergezet. De riffs klinken vetter, de ritmesectie klinkt net met wat meer bombast en de grunts zijn wat zwaarder en dieper naar voren gehaald.
De EP Bloom is een mooi nieuw hoofdstuk voor Of Mice & Men die hiermee gedurende het jaar steeds weer de aandacht weet te vangen van de metalcoreliefhebber. De drie composities zitten zoals gewend goed in elkaar en hebben die combinatie van aanstekelijke metalcore met lekkere melodieën.