Of Mice & Men – Echo

Met de aanvulling van vier nieuwe composities, bezien als de derde EP Ad Infinitum, en de twee EP’s Timeless en Bloom is het zevende album van Of Mice & Men compleet.
De eerste zeven composities zijn dus al besproken als review op onze site en kun je lezen via Rockportaal.nl | Of Mice & Men – Timeless (EP) en Rockportaal.nl | Of Mice & Men – Bloom (EP)
De laatste vier composities zijn dus nieuw en complementeren daarmee de reflectie van de band op de afgelopen anderhalf jaar waarin dalen en toppen elkaar afwisselden. Bijzonder feit bij de opnames was wel dat alle ideeën en uitwerkingen gedaan zijn op (digitale) afstand omdat de bandleden niet bij elkaar konden komen. Dat is absoluut niet te horen.
Met Mosaic zet de band meteen stevig in met een intro waar menig Slipknotfan van uit zijn broek scheurt van opwinding. De complete muzikale setting komt als een wervelstorm over je heen en het is fijn dat binnen de alles bepalende ritmesectie  het gitaargeluid zo lekker bepalend is neergezet. Als een coronasirene vraagt dit geluid geregeld even de aandacht. Fighting Gravity is al eerder als single naar voren geschoven. Binnen de metal(core) blijkt dat de zwaartekracht letterlijk en figuurlijk een aantrekkingskracht heeft voor bands. Even snel bekeken blijken Praying Mantis, Holding Absence, Caliban, Wage War, Papa Roach en Forbidden Seasons iets met deze kracht te maken. Een verder onderzoekje waard. Muzikaal een vertrouwde Of Mice & Mencompositie waarin kracht en melodie hand in hand hun weg zoeken. Het drumwerk is netjes aanwezig en zet een tempo neer dat door de lijzige zangmelodie niet geheel gevolgd wordt, maar waarvan het eindresultaat bij elkaar sterk is neergezet. De compositie is relatief rustig van aard en heeft een innemend karakter.
Wanneer we het over sterk drumwerk hebben, komen we zeker ook bij Echo. Aanvankelijk verloopt alles rustig totdat er een dijk van riff wordt ingezet. Zo’n riff die vet en doordringend je oor binnendringt en daarmee ook voor een groot gedeelte het gevoel van de compositie bepaalt. Tussendoor is er genoeg ruimte voor een fraaie melodie en de afwisseling in Echo maakt van deze compositie weer zo’n lekkere bijzondere Of Mice & Menervaring.
Het album sluit af met een cover fan Crosby, Stills And Nash en heet Helplessly Hoping. De band krijgt het voor elkaar om met een minimale ondersteuning de samenzang goed neer te zetten. Op zich is het een mooie compositie en Of Mice & Men blijft goed bij het origineel. Als metalcoreliefhebber is het niet zozeer een compositie die ik verwacht, maar aan de andere kant als muziekliefhebber vind ik het dan toch wel leuk dat de band juist deze compositie oppakt en opnieuw opneemt.
Al met al zijn de drie EP’s voldoende om van Echo een sterk album te maken zoals we dat van Of Mice & Men ondertussen gewend zijn. Het is kracht en melodie die het gevoel weer sterk aanwakkeren.