Vier jaar na de release van What Defines You heeft de vierkoppige formatie uit Lancing, Michigan op 27 Oktober een nieuw album uitgebracht genaamd Omen. Het album werd al langere tijd naar toegewerkt met de release van een EP in 2022 en enkele singles, A.N.X.I.E.T.Y. (Februari 2023), Cannibals (Maart 2023), Cut Me Open (Juni 2023), Sober (Juli 2023), Holy (Augustus 2023) en True Colors (September 2023). Hierdoor waren slechts drie nummers nog niet uitgebracht voor het album uit kwam.
Eén van de nummers die nog niet uitgebracht was, is de opener en tevens titeltrack van het album Omen. Het nummer bevat voor Of Virtue veel hoge zanglijnen, die goed uit de verf komen. Er is gekozen voor een wat dromerige mix op de vocals wat stilistisch heel goed past bij de energie van het nummer, maar hierdoor is de tekst wel wat lastiger te verstaan. Het dromerige staat in schril contrast met de harde breakdown die menig luisteraar zal bekoren. Wat de luisteraar nog niet weet bij het beluisteren van dit nummer is dat het de perfecte samenvatting van het album is. Men zou kunnen zeggen dat de titel dan ook heel toepasselijk is en dat het als voorteken voor de rest van het album geldt.
Na de opening is het tijd voor een combinatie van refreintjes die dagen in je hoofd blijven hangen, afgewisseld door raggende gitaren, stuwende drums en pompende baslijnen. De nummers Hypocrite, Cold Blooded, en Cut Me Open volgen elkaar mooi op.
De plaat geeft met Sober even een adempauze aan de luisteraar. De teksten komen heel mooi uit in de muziek en laten de diepgang van de band zien. Over het album zegt de band veel uit eigen ervaringen te hebben gehaald en kan dus deels als autobiografisch beschouwd worden. In dit nummer en de tekst komt de gekende pijn van de muzikanten naar voren en de strijd die ze hebben moeten voeren met persoonlijke demonen zoals verslaving. Dit nummer en de prachtige uitvoering bieden een vorm van troost en herkenning aan de luisteraar indien dit op hen van toepassing is. Voor luisteraars die deze ervaringen niet delen is het simpelweg een prettig te beluisteren nummer wat even ruimte geeft voordat de plaat de volumeknop weer naar niveautje 11 dwingt met A.N.X.I.E.T.Y..
Deze storm duurt echter niet lang, omdat het opgevolgd wordt door Floating (ft. Rory Rodriguez van Dayseeker), True Colors en Sinner. Ballads kan je het niet noemen, maar het energieniveau ligt wel wat lager. Tijdens het beluisteren deed Floating mij denken aan het nieuwere werk van Architects en True Colors juist aan het oudere werk. Belangrijk is om te vermelden dat het werk van Of Virtue absoluut geen cover van Architects lijkt en een volledig eigen sound kent.
Richting het einde van het album is het tijd voor nog een rustig nummer. Holy zou op menig alternatief radiostation gespeeld kunnen worden. Het is catchy, heeft een mooie opbouw en kent aan het einde nog wat meer pit. Het lijkt hierbij alsof Of Virtue het album wat rustiger af wil sluiten dan dat ze begonnen zijn. Niets is minder waar, want Cannibals en False Idols knallen nog even lekker van de plaat af.
Over het algemeen is zeker te stellen dat Of Virtue als band, en specifiek Tyler Ennis als vocalist, enorm gegroeid zijn. Omen is nog mooi op tijd uitgebracht voor het einde van het jaar waarin de lijstjes op gemaakt zullen worden en ik vermoed dat liefhebbers van het genre deze zeker in hun lijstje van 2023 op zullen nemen. Het album kent de ruige stukken waar we als metalhead van houden, afgewisseld met mooie atmosferische stukken en gevoelige teksten. Een lust voor het oor.