Ole Frimer Band – Live In Eppingen

Soms komen er van die album voorbij waarvan je je afvraagt waarom de artiest na jaren probeert in Nederland en België publiciteit te genereren met een nieuwe release. Meestal is het antwoord dat er een tournee is gepland langs zalen en festivals in de Lage Landen, maar dat kan het in tijden van compleet stilgelegde zalen niet zijn.
Ole Frimer is wereldberoemd in Denemarken (en Groenland!) en is sinds 1990 actief met diverse bands en sinds 2010 met de Ole Frimer Band. Naast zanger/gitarist Frimer waren drummer drummer Claus Daugaard en bassist Jesper Bylling er vanaf het begin bij en in 2019 kwam toetsenist Niels Ole Thorning de gelederen versterken. zo reizen ze heel Europa door, maar toch vooral Scandinavië.
Zijn speelstijl is vrij opmerkelijk. Hij speelt namelijk zonder plectrum. Dat zorgt voor een vrij jazzy randje aan zijn spel. Frimer is sowieso van de opmerkelijke keuzes: Live In Eppingen begint doodleuk met een instrumental, The Clearing. Een prima instrumental, dat wel, en een van de vier eigen tracks. Covers zijn er van Eddie Boyd (The Blues Is Here To Stay), Eric Clapton (Old Love in een dik tien minuten durende versie), Albert Collins (Got A Mind To Travel) en van een van zijn voorbeelden, Jeff Beck (Brush With The Blues).
De ervaring van Frimer en kornuiten hoor je er wel aan af. Het klinkt ontspannen en toch strak, en de eigen songs doen eigenlijk niet onder voor de covers. Een van de tracks is in het Deens, al is de titel Single City. Frimer is wat je noemt een typische blueszanger: competent voor het genre zonder je van de sokken te blazen. Het is echte blues wat je hoort, eerder tegen de jazz aan dan tegen de rock. Old Love is daar een mooi voorbeeld van. Het is een ingetogen track, waarbij Frimer en band ruimte maken voor gitaar- en pianosolo en moeiteloos de dynamiek van het origineel vasthouden. Deze versie blijft naast de diverse liveversies van Clapton – bijvoorbeeld op 24 Nights en Unplugged – verrassend makkelijk overeind. De band is sowieso uitstekend op dreef en Ole Frimer is een bovengemiddeld goede gitarist die zorgt voor smaakvolle, melodieuze gitaarsolo’s. Een kleine kanttekening heb ik wel: het is voor geen meter vernieuwend of opvallend anders en ik heb daarom mijn twijfels of dit album veel aandacht zal trekken in de Lage Landen.
Oh, en die beweegredenen om nu een cd hier te releasen? Vermoedelijk vooral de nieuwe (Duitse) platenmaatschappij Katti Records, die zijn best doet om het bereik van de band te vergroten. De Ole Frimer Band is typisch een band voor organisatoren van bluesfestivals. Je kunt ze als organisator ergens in een wei neerzetten en ze zullen vermoedelijk altijd een goede set afleveren voor een publiek dat precies dit verwacht. En ook al is dit album niet vernieuwend, ik zal op basis hiervan graag aanschuiven bij zo’n optreden.

Ole Frimer website