Als je internationaal wil doorbreken, is Engels doorgaans aangewezen. In metal wordt het gebruik van een andere taal getolereerd dan wel aangemoedigd, denk maar aan Heidevolk en Rammstein. Maar dat is natuurlijk metal. Als het gaat over punkrock, wil je toch meebrullen en liefst ook nog ongeveer weten waarover het gaat. Dat is bij de punkrock van Ondt Blod, met teksten uitsluitend in het Noors, niet eenvoudig. Die van De Heideroosjes losten dat op door telkens ook een paar Engelstalige tracks op een album te plaatsen. Dan speelden ze buiten Nederland live hoofdzakelijk hun Engelstalige nummers, met een paar Nederlandstalige als extraatje. Dat heeft Ondt Blod niet gedaan op Natur en dat is best jammer.
De tracks op dit tweede album van Ondt Blod behandelen de uitsluiting en onderdrukking van de Sami en hun cultuur in het noorden van Noorwegen (en ook in Zweden, Finland en Rusland). Een verdienstelijk onderwerp, maar het is een boodschap die toch in de eerste plaats bedoeld is voor de Noren. In Vlaanderen scoor je misschien nog wel met een dergelijk onderwerp. Het helpt dan ook niet dat alles in het Noors gezongen wordt.
Muzikaal is Ondt Blod wel heel goed bezig. De basis is smoothe, catchy punkrock (Green Day, Sum 41, …), aangevuld met in de eerste plaats een brok hardcore en dan ook nog wat metal. In de muzikaal zuivere punkrocktracks komen deze Noren nog het beste uit de verf. Als ze er ook nog hardcore en metal tegenaan gooien, denk je eerder van ‘dit heb ik al eens eerder gehoord, en beter’.
Samengevat is dit album van Ondt Blod een zwaard dat aan twee kanten snijdt. Wat deze band uniek maakt, is dat ze met punkrock in het Noors de wereld willen veroveren. Die sterkte is tegelijk hun zwakte, omdat ze zo het inlevingsvermogen van de luisteraars wel heel hard op de proef stellen.