Het stevige gitaargeluid als basis van de nummers enerzijds, maar als ragfijn gesponnen rode draad anderzijds. Kenmerkend daarbij is het stemgeluid van Ruud Lemmens die bijna gekweld zijn uithalen op schijf heeft geperst. Vooral in de eerste twee nummers doet hij me denken aan het geluid van de Red Guitars. In Dance To Stay (de eerste single van de EP) is zijn stem helder en vol emotie. Het is los van zijn stemgeluid een nummer dat aanspreekt en een stevige popsong genoemd mag worden. Een nummer waarbij uitersten worden gezocht, maar dat is eigenlijk over de hele linie het geval. Prachtig voorbeeld hiervan is Land Of Gold dat aanvankelijk heel rustig en ingetogen begint, maar zich ontworsteld aan de dwangbuis van grenzen en in een geode opbouw naar een hoogtepunt toewerkt. Ook The Redeemer heeft eenzelfde karakter. Het is hier niet de ingetogendheid die opvalt, maar het opvallende drumgeluid van Kaj Kelderman dat als een rode draad door het nummer heenloopt. Dan weer nadrukkelijk aanwezig en dan weer opzwepend en ondersteunend.
Ik ben uiterst content met dit schijfje van deze Limburgers. Vooral de manier waarop ze de nummers hebben opgebouwd en continu spelen met rustige en stevige rock spreekt me zeer aan. Een band om in de gaten te houden en waar grenzen geen betekenis meer lijken te hebben.
Het nummer Lost komt van A Distant Memory uit 2013
