Oomph! zien we niet zo heel vaak op een Nederlands podium. Terwijl er muzikaal meer dan genoeg overeenkomsten zijn met die ene andere, veel populairdere band uit de groep van de Neue Deutsche Härte. Oomph! wordt vaak toegeschreven dat ze een grote invloed gehad hebben op Rammstein, om ze dan maar met naam te noemen. Dan toch vooral in sound en compositie, want Oomph! is heel wat minder expliciet en minder provocerend in de lyrics dan de band van Till Lindemann. Oomph! heeft voor het eerst in zowat 30 jaar een nieuwe zanger en dat is het meest opvallende aan hun nieuwe album Richter Und Henker (rechter en beul).
Zoals we ons Rammstein moeilijk kunnen voorstellen zonder Lindemann, zo kunnen heel wat fans zich maar moeilijk verzoenen met een Oomph! zonder Dero Goi. De nieuwe zanger – Der Schulz – zingt al meer dan tien jaar bij onder meer gothic-band Unzucht. Zingen kan hij dus al wel zeker. Hij doet op Richter Und Henker hard zijn best om zo dicht mogelijk bij Dero Goi te komen en bij momenten lukt het hem om zijn voorganger te doen vergeten. De stem klinkt wat anders, maar als geheel blijft de band wel heel herkenbaar.
Tot zover over de zang. Staan er ook goede tracks op Richter Und Henker? Zeker wel. Anti-oorlogslied Nur Ein Mensch zal een bommetje zijn bij de komende optredens. Het geweldige Schrei Nur Schrei heeft een uptempo Tanzmetal-beat waar Rammstein een puntje kan aan zuigen. De productie van de meeste tracks op dit album is opnieuw vet en zwaar aangezet, met strakke industrial-ritmes en heel klassieke riffs daarover gedrapeerd. Titeltrack Richter Und Henker heeft een wat slappe intro, maar bloeit knap open en klinkt in het catchy refrein zelfs wat als Sabaton. Dat is als compliment bedoeld.
In de lyrics is Oomph! misschien weinig controversieel, er zit wel heel wat oprechte emotie in. Emotie en de Duitse taal zijn voor ons niet-Duitsers niet altijd een voor de hand liggende combi. Onder meer de filmindustrie overspoelt ons met emotieloze Duitsers in oorlogsfilms en krimi’s. Het moet gezegd: ook op dit album komt Oomph! het beste uit de verf als de lyrics gaan over angst of woede. Passie (Soll Das Liebe Sein) en verdriet (Wem Die Stunde Schlagt) vind je er ook op, maar daarmee scoren ze zo geen knappe doelpunten als met angst of woede.
Sag Jetzt Einfach Nichts heeft net als Schrei Nur Schrei een hitsig tempo en is voluit dansbaar en zelfs catchy. Hetzelfde geldt voor Wut (woede), waarop Joachim Witt mag meezingen. Witt is een overlever van de Neue Deutsche Welle, die interessante Duitse muziekstroming waaruit veel later dan de Nieuwe Deutsche Härte ontstaan zijn. Ook Wut is voluit dansbaar en heeft toch dat lekker agressieve shredden. Knap!
Oomph! zakt op Richter Und Henker een paar keer door de mand. Als het tempo zakt (All Die Jahre, Wo Die Angst Gewinnt, …) maakt vooral Der Schulz niet het verschil zoals Dero Goi dat wel kon.
Richter Und Henker is een moedig album. Na 30 jaar een nieuwe zanger aan boord halen levert gegarandeerd kritiek op bij de fans. Daar fietst het trio met een brede boog omheen door dit album te brengen met dezelfde branie en vastberadenheid alsof het hun debuut zou zijn. In zekere zin is het natuurlijk ook een debuut, maar dan een dat op een heel stevig fundament gebouwd is.
Oomph! speelt op 22 november een exclusieve Nederlandse show in Arnhem (Luxor). Met Böse Fuchs + Sly als support, en die support zeker ook de moeite waard.