Oorsuys – Chiron

Toen ik deze band ontdekte had ik op basis van de naam verwacht dat het om black metal zou gaan om 1 of andere reden. Dat blijkt toch even anders te zitten. Wat is het dan wel? Je zou het wellicht grunge kunnen noemen maar de kans bestaat dat je dan toch te veel aan een Pearl Jam zou denken. Met een Soundgarden zit je iets beter. Is progressive grunge al een term? Vanaf nu wel in ieder geval.
Wat al meteen vanaf het eerste nummer Willy opvalt is het lekkere, voortstuwende tempo. Vocalist Maarten heeft een lekkere donkere stem en een indrukwekkend bereik. Over tempo gesproken… Het nummer 2 Chord Song raast lekker voorbij en deed me denken aan de snellere songs van Queens of the Stone Age van Songs for the Deaf mixed met Song Two van Blur. Op nummer Lion bromt de gitaar als op een vette stonersong. Manic Queen begint met een lekkere pak agressie. Ja, er zit zeker genoeg variatie in de songs.
Over het algemeen staan de riffs als een huis en kunnen lekker zwaar en log uit de hoek komen. De productie is net gruizig genoeg zonder dat het klinkt alsof het in de badkamer is opgenomen. Al met al een interessant debuut uit eigen land.