Deze band draait ook al weer mee vanaf 1995, en wordt wel als één van de Britse vlaggenschepen van het stoner-genre gezien. Zeker, de eerste vier albums zijn bij mij thuis ook grijs gedraaid (de Cd’s welteverstaan; elpees werden hier toen even niet van uitgegeven), maar vanaf Thieving In The House Of God kon het mijn aandacht erg wisselend vasthouden. Ieder album had wel een paar nummers die me (vaak in latere instantie) toch over de streep haalden qua aanschaf, maar ik was erg benieuwd of de band met dit nieuwe album weer eens een echte klapper uitgebracht heeft.
Variatie genoeg op deze nieuwe plaat; van stoner tot metal en zelfs enige punky invloeden, van zwevend tot opzwepend, het is er allemaal. De baslijnen zijn weer van uitzonderlijke klasse en schoonheid, en er zijn weer een paar memorabele riffs en smakelijke (wah-wah) solo’s. Toch is er na de eerste paar draaibeurten steeds slechts één track die me direct pakt, bijblijft, en die je op repeat wil zetten; Cemetary Rats. Dit geweldige nummer heeft een spooky piano begin, zweeft heerlijk door creepy psych sferen en glijdt dan een indrukwekkend thrash-achtig tafereel in. Ondanks de verschillende invalshoeken in dit nummer, kunnen alle afzonderlijke thema’s en sferen optimaal de aandacht vasthouden; een knap stukje werk! Ook een nummer als False Hope Diet kan waarschijnlijk de nieuwgierigheid van niet alleen mij als amateur gitarist wel voeden; de smaakvolle arpeggio’s, enkele interessante loopjes en bevlogen duellerende gitaar (met orgel), spreken wel tot de verbeelding. Zo hebben veel nummers toch wel van die onderdelen die beslist de moeite waard zijn, maar als geheel zijn de meeste nummers toch een beetje van (te) gemiddeld niveau.
Wanneer deze plaat door een willekeurige, nog onbekende band was uitgebracht, had ik dit waarschijnlijk een heel goede plaat gevonden, maar ja, van Orange Goblin verwacht ik eerlijk gezegd toch net dat beetje meer. Dat beetje meer zit zoals ik zelf de laatste albums ervaar, ook op dit nieuwste exemplaar, in een deel van de nummers wel, en deels niet. Eerlijk gezegd had ik dus stiekem op meer gehoopt, maar ja, ook deze keer zal de aanschaf er toch wel komen: de verzameling van een iconische band als Orange Goblin moet wel compleet blijven.