Ook het nieuwe album is geproduceerd door de voorman van de band, zanger Seeb Levermann. De nummers zitten strak in elkaar en tekstueel is het ook weer helemaal voor elkaar. Stevige riffs wervelen door de nummers heen die gekenmerkt worden door sterke melodieën. Het album opent met Heart Of The Android, het eerste nummer voor dit donkere sci-fi conceptalbum. De titels geven al wat weg over de verhaallijn, titels als Black Hole, Insterstellar of In The Dawn Of The Al spreken voor zich.
Met het nummer Let The Fire Rain legt de band een vergelijking neer richting Dio. Krachtige riffs en een groots uitgepakte zangpartij zijn de hoofdingrediënten van dit nummer. Op het nummer Alone In The Dark wordt Levermann bijgestaan door zangeres Ylva eriksson (Brothers Of Metal). Het resultaat is een mooie ballad waarbij het tempo even flink omlaag gaat. In het nummer Interstellar horen we gitarist Gus G (ex-Ozzy Osbourne) een solo doen.
De grote finale van het album ligt in het slotnummer It Is Over waarin de aarde vergaat door de inslag van een asteroïde. Het absolute hoogte punt is het deel waarin de laatste radio-uitzending ooit van de mensheid voorbijkomt, in allerlei talen. Het album is sterk opgezet richting het einde, de band heeft zich vastgehouden aan de eigen muziekstijl maar toch wat nieuwe invloeden toe weten te voegen. Het is het vijfde album van de Duitsers en wat mij betreft mogen er nog wel een paar bij.