De vijf leden tellende band timmert lekker aan de weg, in Rotterdam staat de band in de halve finale van SENA’s Grote Prijs van Rotterdam, en dat is niet voor niets. Met een gemiddelde leeftijd van dertig jaar, en invloeden afkomstig van bands als Extreme, Thin Lizzy, Led Zeppelin en Black Sabbath wordt er een puik stukje werk afgeleverd. Acht nummers zorgen voor een kleine veertig minuten muziek. Teksten over liefdesverdriet, de ondergang van de wereld in een nucleaire oorlog en andere ongemakken komen langs in de strak gespeelde nummers. Opener One Week opent wat traag, een knipoog naar de doom metal. In As The World Burns gaat het gaspedaal naar beneden, en terwijl de wereld uit elkaar spat in een alles verpletterende oorlog komt de heerser van het hellevuur ook nog even om de hoek. Behold The Waves heeft een lekkere gitaarriff, ronkend wordt het nummer voortgestuwd.
In Take The Blues Away gaat het iets rustiger, een lekker bluesrock nummer met plek voor een gitaarsolo. Peak opent als een ouderwetse no-nonsens rocker en is zo’n standaard nummer in de live set die de zaal wakker schudt. Succes is een garantie bij dit nummer. Het album sluit af met het bijna acht minuten durende Emperor Of Rock, dat opent met een gitaarsolo. De solo gaat over in een dubbele solo en langzaam ontvouwt het nummer zich. Stevig en melodieus gitaarwerk, een pompende bas en agressieve zang. Een perfecte afsluiter van een sterk album.
Live kan dit alleen maar beter zijn, de energie en het enthousiasme spatten van de nummers af. En ook live is het geen straf om de band te zien spelen. En de kans om de band live mee te maken is aanwezig, want de band staat in het voorprogramma van de afscheidstoer van Zeus.